Ang Maluwalhating Orakulo Ni Chuko Kung Ming

("Ang Maluwalhating Orakulo Ni Chuko Kung Ming" [81 - 234 C.E.], Salin Sa Filipino Ni Tony Perez) Isang Aklat Sa Cyberspace Ni Tony Perez

Go GREEN. Read from

THE SCREEN.

Monday, June 10, 2013

Welcome to my fourth cyberspace book, "Ang Maluwalhating Orakulo Ni Chuko Kung Ming", my Filipino translation of T.Y. Wong Aiham's text!

This oracle is now available to Tagalog readers!

Posted by Tony Perez's Electronic Diary at 6:46 PM No comments:

Email This BlogThis!Share to X Share to Facebook Share to Pinterest

Home

Subscribe to: Posts (Atom)

Subscribe To

Posts

Atom

Posts

All Comments

Atom

All Comments

Other Cyberspace Books By Tony Perez

Magic For Squares 1
143 Gayuma
The Pamela Quests: Pam (Volume I)
The Pamela Quests: Ella (Volume II)
The Replacement
Cubao Midnight Express: Mga Pusong Nadiskaril Sa Mahabang Riles Ng Pag-ibig

Links

Tony Perez Philippines

ANG MALUWALHATING ORAKULO NI CHUKO KUNG MING

(181 – 234 C.E.)

Isang Aklat Sa Cyberspace Book

Ni Tony Perez

Salin At Halaw Sa Filipino Ni Tony Perez

2001

Mula Sa Pagsasalin Sa Ingles Ni T.Y. Wong Aiham

Inedit ni Susie Baclagon-Borrero para sa Anvil Publishing Inc. noong 2001

Muling inedit ni Tony Perez noong Hunyo 2013.

Isinaayos para sa cyberspace nina Tony Perez at Cherry Nadres Montemayor-Escañan

noong Hunyo 2013.

Classification: For General Reading Public

Category: Magic

IPR of T.Y. Wong Aiham, Tony Wong, and Tony Perez

Important Notes:

This is the only legitimate, electronic version of this cyberspace book.

This cyberspace book does not exist in any other format.

This cyberspace book may not be reproduced or adapted in part or in whole without the written or electronic permission of the author.

2013

For the Wong Family,

And for the world

Paunang Salita

Winakasan ng magkabiyak na T.Y. Wong Aiham at Ting Wen Giok ang kanilang pambungad sa pamamagitan ng isang pagpapaumanhin; gayon ko sisimulan ang sa akin: sa isang pagpapaumanhin sa mga Tsino, una sa lahat, para sa dahop kong kaalaman hinggil sa kanilang kasaysayan, sa kanilang kultura, at sa kanilang wika.

May higit sa 15 taon na ang nakalilipas mula nang ilimbag ng mga Wong ang Maluwalhating Orakulo sa wikang Ingles. Sa loob ng panahong yaon, walang kahit na isang Tsino ang nagpahiwatig ng interes na ito ay isalin sa Filipino. Bagaman maaaring ituring ng iba na itong isinagawa ko ay isang panghihimasok at isang karahasan, naglakas-loob ako na angkinin ang proyekto sa pagpasok ng taong 2001.

Una kong binanggit ang Orakulo sa The Calling, na inilimbag ng Anvil Publishing Inc. noong1996, siya ring taon ng pagtatag ng samahang Spirit Questors. Tulad ng isinulat ko sa librong iyon, una kong natagpuan ang Orakulo noong 1986 sa isang madilim na sulok ng isang tindahan ng mga libro. Sa unang pagbuklat pa lamang ay nahalina na ako ng nilalaman ng Orakulong yaon, kaya ko binili, pinag-aralan, at saka sinubukang sanggunian. Ito ay sinangguni din ng ilan sa aking mga kaibigan at kasamahan sa trabaho, at ang naging karanasan namin sa pagsangguni sa Orakulo ay di naiiba sa dinanas ng mga Wong.

Noong 1990 at 1991, inanyayahan ako sa Singapore upang doon ay mamuno sa mga workshop para sa mga manunulat sa entablado. Sa Singapore ay nakikilala si Chuko Kung Ming, na isang heneral at henyo noong unang panahon sa China, sa mga pangalang Kung Ming at Chuoko Liong. Doon ay itinuturing din siya na isang santo.

Noong 1990, bumili ako sa Singapore ng isang pagsasalin sa Ingles ng kambal na aklat na Kasaysayan Ng Tatlong Kaharian. Dito ko nabasa ang tungkol sa katauhan at buhay ni Chuko Kung Ming. Nang magbalik ako sa Singapore noong 1991, hinandugan ako ng aking workshop participants ng isang maliit na imahen ni Chuko Kung Ming, na ayon sa kanila ay ipinagbili sa kanila ng isang pari sa isang templo pagkat matagal nang inabandona roon ng isang deboto.

Sa pagsangguni sa Orakulo, ang ginagamit ko sa pagbunot ng mga bilang ay sampung malalaking at antigong bagol na Tsino sa isang tanso at nakar na sisidlan. Sumasangguni ako tuwing bisperas ng Bagong Taon at tuwing kailangan ko ng tiyak na payo mula sa isang espiritung-gabay. Tatlong bagay o tatlong tanong ang lagi kong isinasangguni. Kapag hindi malinaw sa akin ang tugon, sumasangguni akong muli nang isa hanggang dalawa pang ulit, saka ko binabasa ang kalahatan ng pinagsama-samang mga berso.

Tulad ng ipinapaliwanag ng mga Wong sa kanilang pambungad, ang Orakulo ay binubuo ng 384 berso. Ang mga ito ay matalinghaga, kaya di dapat unawain sa paraang literal. Ang mga larawang karaniwang ginagamit dito ay nauukol sa kalikasan tulad ng araw, buwan, mga bituin, ulap, hangin, kalangitan; mga bundok, mga burol, karagatan, mga ilog; mga hayop, mga punungkahoy, mga bulaklak. Bagaman isinalin ko ang mga ito sa Filipino ay di ko sila hinubdan ng orihinal nilang isinasagisag sa mga Tsino at katutubo nilang kahulugan, kaya sadyang makatutulong sa mambabasa kung mayroon siyang nalalaman tungkol sa mga talinghaga sa sining at panitikan ng China—tulad, halimbawa, ng alamat ni Chang’O, na naging diyosa ng buwan. Dalawa pang halimbawa, ang mga prutas bilang mga sagisag ng tagsibol, kagandahan, pagkabata, at pagiging sariwa, at ang palasyo ng emperador bilang sagisag ng palasyo ng pamahalaan o palasyo ng Diyos sa kalangitan.

Karamihan sa mga larawang ginagamit ay sa pangangawil, sampu ng mga larawang pangmilitar. Dahil dito, ipinapalagay ko na, bagamat itinalaga ng mga Wong na ang Orakulo ay kinatha ni Chuko Kung Ming noong pagitan ng 181 – 234 C.E., ang Orakulo, tulad ng napakarami at sinaunang mga tekstong banal, ay nagdaan sa mga kamay ng iba’t ibang maykatha at iba’t ibang pamamatnugot. May dalawa o tatlong berso, halimbawa, na para sa akin, ay tila akda ng isang babae at hindi ng isang lalaki.

Huli sa lahat, ang mga berso ay pinalawig ko at binigyan ng mga karagdagang kahulugan upang higit na malinaw, kaninumang Filipino. Sa ganang ito ay naging mapanatag ang loob ko pagkat ang naging gabay ko sa bawat hakbang ay walang iba kundi ang mismong espiritung-gabay na si Chuko Kung Ming.

Tony Perez

Cubao, Quezon City

Pebrero 2001

Isang tula

Papuri sa dakilang habag ni Chuko Kung Ming sa makapito niyang pagsiil at pagpalaya kay Menghuo, na Hari ng mga Man:

“Nagdaan siya sa karyoteng esmeralda/ Hawak ay mga pakpak na kaniyang pamaypay,/ Pitong ulit siyang nagpalaya ng hari,/ Bahagi ng pananakop niya’t tagumpay./ Bilang paalaala sa kaniyang kabutihan,/ Ang pinalaya ay nagtirik ng templo/ Sa isang maganda at tumpak na lugar/ Sa pagitan ng mga lambak at patag.”

—Mula sa salin sa Ingles ni C.H. Brewitt-Taylor

“Si Chuko Kung Ming ay pitong ulit na magkakaloob ng malaking tulong, biyaya, pagpapalaya, pagpapagaling, o himala sa buhay ng isang tao.”

—Tony Perez

Pambungad Sa “Maluwalhating Orakulo Ni Chuko Kung Ming (181 – 234 C.E.)”

nina T.Y. Wong Aiham at Ting Wen Gok

Ang Maluwalhating Orakulo na ito ay kinatha ng isang bantog na tauhan sa Kasaysayan Ng Tatlong Kaharian (221 – 264 C.E.), na dili iba’t ang heneral na si Chuko Kung Ming, na nagtaglay ng pambihirang talino at mga kakaibang kakayahan noong siya ay nabubuhay pa sa lupa. Nakilala siya noon sa larangan ng panghuhula, at hanggang sa kasalukuyan ay binibigyang-pugay siya at iginagalang ng marami.

Ang Orakulo ay tutugon, tulad nang maraming ulit nang nasubukan, sa anumang katanungan na nauukol sa kapalaran, sa mga pangyayari sa hinaharap, o sa mga suliranin, kung ang pagsasangguni ay isagawa nang may taos na paniniwala, pagtuon ng diwa, at pananatiling bukas sa daigdig ng mga espiritung-gabay.

Bukod nito, ang Orakulo ay laging magbibigay ng mahalagang payo, na tunay na makatutulong para makamit ang tagumpay at makaiwas sa kabiguan sa buhay.

Ang Orakulo ay nagtataglay ng 384 berso. Karamihan dito ay nananatiling palaisipan pagkat, sa orihinal na pagkakaayos ng mga titik sa wikang Tsino, ang mga berso ay isinulat nang walang natitiyak na kaanyuhan sa loob ng isang balangkas na may 12,700 puwang. Kung ang pagkakaayos na yaon ang susundan, maraming oras ang kakailanganin sa pagsasangguni para lamang sa isang tanong. Dahil dito, minabuti namin na ang bawat berso ay basahan ng angkop na kahulugan, pagkatapos ay aming isinalin sa wikang Ingles.

Mas magiging madali ang pagsangguni sa Orakulo kung gagamit ng sampung bagol. Bawat bagol ay mamarkahan ng “0” hanggang “9”. Paghalu-haluin ang mga bagol bago pumili nito ng isa. Pagkaraaan malaman ang nabunot na bilang, ibalik ang hawak na bagol sa pinagkuhanan. Dalawa pang ulit na kumuha ng bagol hanggang sa makatlong bilang ang kumuha.

Halimbawa, kung ang unang bagol na nakuha ay nagtataglay ng bilang na 2, ang ikalawang bagol, ang bilang na 5, at ang ikatlong bagol, ang bilang na 0, ipagsiping ang mga bilang upang mabuo ang kalahatang bilang na 250, na tumutunghay naman sa berso 250 ng Orakulo bilang pagtugon sa katanungan.

Subalit, kung ang kabuuang bilang ay humigit sa 384, ibawas ang 384 sa kabuuang bilang, minsan o ilang ulit pa kung kinakailangan, hanggang sa ang bilang na matamo ay tumpak na 384 o mas maliit pa rito. Halimbawa, kung ang kabuuang bilang ay 999, ang pagtugon sa katanungan ay nasa beso 231, na kinalkula ayon sa sumusunod: 999 – 384 – 384 = 231…

Di kami mapamahiin o mapagpaniwala sa mga bagay na nauugnay sa mga pamahiin, ngunit labis kaming pinahanga nitong Orakulo dahil sa tinataglay nitong kawastuhan ng pagtugon sa mga pagsasangguni at dahil sa mga payong ibinibigay ng mga berso. Dahil diyan, ang Orakulo ay pinag-ukulan namin ng lubos naming paggalang at pagtiwala.

Hinihiling namin sa lahat ng nakaranas ng katalasan ng Orakulo na ibahagi sa amin ang kanilang naging kasiya-siyang mga karanasan.

At bilang pagtatapos, ibig naming banggitin na ginawa namin ang lahat ng aming makakaya upang ang pagsasalin ng Orakulo sa wikang Ingles ay maging tapat, hanggang sa maaari, sa orihinal na Tsino. Datapawat pagkat kami ay may edad na rin (81 at 77), at pagkat ilan sa mga teksto sa Tsino ay nababalot sa hiwaga, ang mga pagkakamaling pagdaragdag o pagbabawas sa kahulugan ay hindi rin namin naiwasan. Dahil dito, kami ay mapagkumbabang nagpapaumanhin.

Maynila

Enero 18, 1985

Ang Maluwalhating Orakulo Ni Chuko Kung Ming

1

Nakapaskil sa pader ng palasyo ang ngalan ng mga pumasa sa eksamen. Kasali sa listahan ang ngalan mo. Ikaw ay nangunguna sa lahat, tulad ng iyong inaasahan. Sa buong kapaligiran, kiga-igaya ang lupain at ang berdeng damuhan, at nagpapatuloy ang pag-inog ng mundo. Sa taglagas ng iyong buhay ay pakinggan mo ang matatamis na awitin ng kalikasan.

2

Sundin ang mga espiritung-gabay na nagbabantay sa lupa. Makibalikat sa pamahalaan. Igalang ang pinuno. Pangalagaan ang mga mamamayan.

3

Walang kasingganda ang mga bulaklak sa marikit na lalawigan. Banayad ang ihip ng hangin ng tagsibol. Mabilis ang takbo ng kabayong sinasakyan mo. Datapwat, paluin mo pa nang minsan. Ikaw ay aani ng tagumpay.

4

Ang mayuyuming bulaklak ng tagsibol ay walang kalaban-laban sa lagaslas ng ulan at hagupit ng hangin. Datapwat, may mga bulaklak, na, tulad ng krisantemo, ay hindi napipinsalaan ng kalmot ng ginaw at ng dagan ng ulang-yelo.

5

Tuwing ang kulog ng tagsibol ay dumadagundong at ang hangin ng tag-init ay sumasalanata, ang nahihimbing na dragon ay nagigising, at ang mabangis na tigre ay pumapalahaw. Ang hangin at ang mga ulap ay nagkakaisa upang magbuhos ng ulan at magtustos ng buhay para sa tanan.

6

Bagaman hindi mahiwaga, hindi palaisipan. Bagaman hindi hungkag, mayroon ding kasagaran. Iyan ang kamangha-mangha sa sinaunang karunungan. Sikapin mong hanapin, sikapin mong tuklasin.

7

Gising. Huwag magpaantala. Huwag nang mag-aatubili. May isang malawak na daan na maaari mong bagtasin. Ikaw ay malaya. Datapwat, pag-isipang maigi ang bawat pagbabago na iyong gagawin. Sa gayon, ang lahat ng mga pangyayari at bagay ay tutungo sa ikapakikinabang mo.

8

Para kang isang tigre. Ibig mong manahan sa mataas na bundok. Marami kang mabuting dahilan sa ninanais mong iyan, bagaman ikaw ay madalas na pinag-aalinlanganan. Subalit pag-awit ng mga gansa at pagbukadkad ng mga dilaw na bulaklak sa mga punungkahoy, ang ngalan mo ay magiging tanyag sa buong bayan.

9

Napaaga ang iyong pagkakataon na sumalubong at makipagkilala sa mga marangal na panauhin. Ang punungkahoy sa bakuran, bagaman tuyot, ay pinagaganda ng isang ibong phoenix. Balangkasin mo ang matatayog na gawain. Huwag kang sisipat sa maliliit na layunin. Huwag ding diringgin ang mga sabi-sabi at maling balita ng mga taga-labas.

10

Katangi-tangi sa lahat ang mandirigma na parang bayani kung lumaban. Mistula siyang matapang na ibong sisne na ang pakpak ay gusut-gusot sa taas ng kaniyang lipad. Kung ang mandirigma ay patuloy na lulusong sa hilaga, magtatamo siya ng mataginting na tagumpay. Ang tagumpay na yaon ay kasintiyak ng pagsalubong ng mga ulap sa umaga sa ambon na lumalatag kung gabi.

11

Walang makita. Ni aninag, ni anino. Sa malapit man o sa malayo. Hindi makatatagpo ang mga alon sa patag ng lupa. Ang nagsimulang halakhak ay magiging taghoy.

12

Sa gitna ng pamamanglaw, iatras ang tansi at itigil ang pangangawil.

13

Alam mo na ang iyong layunin. Ngayon ay hintayin mo o hanapin ang isang dalaga, na siyang tutulong sa iyo. Isang mabuting pakikipagkaibigan o samahan ang nakalaan sa iyo. Ang katanyagan at kayamanan ay magniningning din sa paglaki ng buwan sa ikalabinlimang araw ng buwang lunar.

14

Umaalimbukay ang mga alon, na parang kumukulong tubig sa loob ng isang kaldero. Isang bangka ang nagsisikap na tumawid sa ilog. Anumang matalinong balak ay hindi pupuro. Ikaw ay paulit-ulit na madadapa.

15

Tulad ng ating inaasahan, walang kalatas na dumating mula sa ating kasamahan na hindi pa nauwi mula sa malayong bayan. Datapwat, kung may kalatas na dumating ay magandang balita ang siyang inihahatid, animo’y sibol sa puno ng mga prutas na sumasagisag ng yaman, na nagtatalastas sa pagsapit ng tagsibol.

16

Magbinhi ng mabuting pakikisama sa puso. Magpunla ng pagkakaisa tungo sa kapakanang pangkalahatan. Magkawanggawa, maging sa mga hindi mo kauri. Ang lahat ng ito ay hahantong sa magandang kapalaran.

17

Kung wala kang tiyak na layunin ay para kang palakad-lakad na paparito’t paparoon, nang paulit-ulit. Di nababastante ang puso pagkat maraming nasa ang tinataglay. Nasa iyo na ang batong-ihada ay nais mo pang mag-angkin ng perlas.

18

Lulugu-lugo ang puso. Sisinghal-singhal ang bibig. Ang isang kaisipan ay nagbubukas ng pintuan sa isang pag-aalinlangan. Kapag magsasalita, pairalin ang kapangyarihan ng wika.

19

Ang pamamaraan ng sinaunang karunungan ay di nalalapit, at di nalalayo; kung minsan ay madali, at kung minsan, mahirap. Magpahingalay tayo at magmatyag mula sa matataas na ulap. Huwag patatalo sa labis na pagkagulumihanan.

20

Ang mag-anak na walang pagkakaisa ay parang bangka na inaanod-anod ng mga alon. Ang mag-anak na walang pagkakaisa ay parang mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay at yaman, na natutuyot at patuloy pang matutuyot. Gayunpaman, ang simoy ng hangin ng tagsibol na dating nagmumula sa kanluran ay magmumula ngayon sa silangan.

21

Sanib-sanib ang mga dagat. Sudlung-sudlong ang mga bundok. Datapwat, pagdating mo sa kadulu-duluhan ng dagat at sa tuktok ng pinakamataas na bundok, raragasa ang kayamanan at katanyagan.

22

Magtulungan sa daan. Sa ganitong paraan, maiiwasan ang mga sakuna at maitataguyod ang pagiging malayo sa kapahamakan.

23

O, anong ligaya! Dala-dala ng simoy ng tagsibol ang bango ng mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay at yaman. Ang buwan ay maningning sa kalangitan. Higit sa lahat, wala kang dapat alalahanin tungkol sa isang minamahal na ngayon ay nasa malayong lugar.

24

Buhay na buhay ang iyong pagkusa, subalit ang puso mo ay nagigipit. Pag-ingatan ang bawat kilos at galaw para sa ikabubuti ng sarili mong kapakanan.

25

May lantaran mang dahilan o wala, mas mabuti na ang mag-iingat, lalo na sa sinumang maaaring sumalakay kapag ikaw ay nakatalikod. Anuman ang mangyari o anuman ang hindi mangyari, laging pakatandaan, na wala kang katibayan.

26

Bawat taon, paglatag ng tagsibol, ang mga bulaklak ng mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay at yaman ay nangamumukadkad. Datapwat, pagkalipas ng lahat, sino ba ang nakagugunita ng natatangi nilang ganda at pambihira nilang bango? Maghanapbuhay sa kakahuyan o kaya sa isang pook na malapit sa tubig. Mula roon ay matatanaw mo ang isang bundok, na siyang aalo sa iyong mga damdamin.

27

Huwag mo akong sisihin kung ako man ay nagkamali. Ako ay mayayamuting tao. Ako ay pamali-mali at dungo rin. Ako ay malayo sa pagiging uliran.

28

Tumatakbong-kabig ang mga kabayo ng hari. Ang mga hangarin ay aabutin. Pagkatapos ng lahat, maghanda nang maglakbay pauwi. Pagbalik mo ay sasalubungin ka ng ligaya at dangal.

29

Tulad ng itinalaga ng tadhana, nabunot na ang mga tinik sa iyong dibdib. Handa ka na ngayong pumasok sa hardin ng payapa, kung saan ang bulaklak na sumasagisag ng ligaya ay yumayabong, at nagsasabog ng bango hanggang sa layong sampung milya. Ang bulaklak na iyon ay bumubukadkad sa ikawalong buwang lunar.

30

Nakapagpagawa, sa wakas, ng magarang bahay, datapwat inuuban na. Ano, kung gayon, ang saysay ng lahat? Ibaling ang pagtingin sa mga bagay na espiritwal sa halip na mga bagay na materyal. Sa gayon ay tutubo ang makalangit na kayamanan.

31

Mahirap ang maiwanan ka ng iyong mga kasamahan, lalo na kung ito ay kailangan nilang gawin upang di maantala ang paglalakbay. Kaya, lumuwas nang maaga nang di mahuli at mapahiya sa kanila.

32

Ang labis na tuwa ay nagbubunga ng kagyat na dalamhati. Ang mga guhit na “Sun” at “Tui” sa orakulong I-Ching ay nagpapalinaw sa pagkakaiba ng mabuting palad sa masamang palad. Ang pananaig na walang pinagbabatayan ay nagbubukas ng pintuan sa masidhing pangungulimlim. Ang araw ay lumubog na at nagtago sa likod ng burol sa kanluran, kaya ang kalangitan ay malamlam.

33

Naging magaspang ang dagat sa iilan mong paglalayag. Malay natin, ang mga alon ay bigla na lamang papatag at ang hangin ay huhupa. At hinggil naman sa patutunguhan mong panunungkulan, laging tandaan: “Kapag may iniatang, isagawa; kapag walang iniating, huwag isagawa.”

34

Ang buwan ay liliit, ang buwan ay lalaki. Ang mga tuyot na sanga sa punungkahoy ay hahalinhan ng mga sibol. Isang malawak na daan ang nasa iyong harapan. Tumingala ka at pagmasdan ang kalangitang bughaw.

35

Mahirap at mapanganib ang paglalakbay. Tunay na mahirap at tunay na mapanganib ang paglalakbay. Ngayong araw na ito ay mas lalo mong matatanto ang pagiging mahirap at mapanganib ng paglalakbay. Huwag mo munang guguluhin ang kasalukuyang salinlahi o ang susunod. Ang mahalaga ngayon ay sikapin mong makaahon ka sa tubig at makatuntong ka sa pampang.

36

Ang tagsibol ay liwanag. Ang tagsibol ay kasariwaan. Ang mga pagnanasang nauukol sa tagsibol ay nabibigyang-buhay sa tabing-ilog. Napakagarang panahon ang tagsibol. Kung tagsibol, marapat na magdiwang sa Paraiso.

37

Sampung libong kabayo ang kumakalabog sa hukbo ng panginoon. Isang libong matsing ang nagsisiksikan sa loob ng kuweba upang makita ang mukha at marinig ang tinig ng panginoon. Ang mga tigre ay yumuyukod. Ang mga dragon ay nananaog. Lantay ang katauhan ng panginoon. Walang katulad ang kaniyang kadakilaan, at ang kaniyang kabunyian, at ang kaniyang kabutihan.

38

Sa tuktok ng isang punungkahoy, isang ibong oryol ang humuhudyat sa pagsapit ng kaaya-ayang tagsibol. Hablutin mo na ang latigo at simulan ang paglalakbay nang walang pag-aatubili.

39

Ipagmudmod ang lunas upang mailigtas ang buhay ng libu-libong tao na nasa malalayong lugar. Sa bandang huli, ikaw man ay dadaong sa pampang na yaon, at ipagkakaloob naman sa iyo ang buhay na walang hanggan.

40

Heto ang isang sapa, na ang tubig ay dalisay at malinaw. Sa isang ilog, lumulutang ang isang bangka. Sa kalangitan, nakabitin ang buwan. Kung palagay ang iyong loob ay tatamuhin mo itong payak na kagandahan. Datapwat, kung di mo papasinin ang taglay-taglay nilang mga misteryo, malilihis ka sa iyong pagkatao at magogoyo kang gumawa ng mga bagay na hindi akma. Aakit ka ng mga suliranin sa iyong sarili, at hahagingan ka pa ng mismong kamatayan.

41

Napakarikit ng mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay at yaman sa liwanag ng tagsibol. Lagi mong gunitain itong magandang tanawin. Anuman ang iyong naisin o hangarin ay magdudulot ng kabutihan lamang para sa iyo. Huwag nang mag-atubili. Huwag mag-aksaya ng panahon sa pagsasatsat.

42

Ang pagiging lantad sa pagiging tago. Ang pagiging mahiwaga sa pagiging lantad. Ang mga iyan ay iyong matatagpuan sa landas ng sinaunang karunungan. Kung ang mga ito ay iyong mauunawaan, mapapasaiyo ang buhay na walang-hanggan.

43

Huwag ka nang tumulak. Ang pakay mo ay nariyan na sa iyong harapan. Oras na ito ay masipatan mo ay rendahin mo na ang sinasakyan mong kabayo. Isang landas ang matutuklasan sa loob ng masalimuot na kahuyan. Hanapin itong landas nang mag-isa.

44

Masdan mo ang kapaligiran. Wala kang malulusutan o matatakasan. Datapwat, malapit sa bukal na naroroon sa mga puno ng prutas na sumasagisag ng mahabang buhay, ay may isang landas na maaari mong bagtasin. Pagyamanin ang iyong pagiging espiritwal sa landas ng kabutihan. Sa gayon ay hahaba ang iyong buhay at ikaw ay magiging sintibay ng punong aguho.

45

Huwag kang mababahala. Huwag kang matutuliro. Isang lugar ng ginhawa ang nakalaan na para sa iyo. Doon ay humuhudyat ang mga tambol at kumakalembang ang mga kampana, pagkat pinahalagahan mo ang tatlong lihim at yaman (ang pagiging mahabagin, ang pagiging masimpan, at ang pagiging mapagkumbaba) at ikaw ay pararangalan bilang isang tunay na disipulo.

46

Habang-buhay kang nagpatulo ng pawis, datapwat para lamang sa wala. Pagkatok ni Kamatayan sa iyong pintuan, ang lahat-lahat ng pinaghirapan ay mawawalang-saysay. Magbalik-tanaw at bawiin ang mga dapat bawiin. Magpatawad at humingi ng kapatawaran. Ayusin ang mga kailangang ayusin. Gawin ang kabutihan na hindi nagawa.

47

Ang dakilang katotohanan ay di malilirip ng isip ninuman. Datapwat, ang dakilang katotohanan ay taglay ng maka-diyos na bahagi ng espiritu. Pagtuunan ng pansin ang iyong kaloob-looban upang kilalanin ang sarili. Sa gayon ay mapapasaiyo ang karunungan na nauukol sa tunay mong buhay at pagkalalang.

48

Bakit ka pa maglalakbay sa malayo at magdaraan sa lahat ng paghihirap? Magtanong ka na lamang sa isang taong dumanas na ng mga iyan. Magbalik ka ngayon din. Tanggapin mo ang tatlong lihim at yaman ng landas ng kapayapaan.

49

Malala ang iyong karamdaman. Di tiyak ang iyong kahihinatnan. Datapwat, oras na tumunog ang kulog, ikaw ay manunumbalik sa dati mong mabuting kalusugan.

50

Agad-agad na pinagalaw ang kuwarta at agad-agad na pinakilos ang mga tauhan. Ang lahat ng ginagawa ay alinsunod sa mga batas at regulasyon, at mayroong basbas ng mga opisyal. Ngayon ay hayaan ang baboy, ang kambing, ang baka, at ang aso na gumawa ng sarili nilang mga desisyon.

51

Mula sa kasalatan ay nagbangon siya at naging maunlad at matagumpay. Para siyang sapad na prutas na sumasagisag ng mahabang buhay, na nahihinog sa loob ng sanlibong taon at di napipinsala ng malamig na hangin ng hatinggabi.

52

Ang dating nagdilim na mukha ay nagliliwanag ngayon sa mga ngiti. Sumisikat ang buwan ng taglagas sa ibabaw ng isang matayog na tore. Nagsisidating na ang mga taong naglakbay mula sa malalayong bayan.

53

Magsikap kang mabuti. Huwag kang tutugno sa malayo. Magtaas ka ng mahabang pangkawil sa buwan upang hulihin ang malaking palaka na naroroon, at lumipad ka sa mga ulap upang humuli naman ng pawikang-dagat. Ikaw ay magwawagi. Mangunguna ka at magtatamo ng parangal sa eksamen.

54

Di mo makita ang iyong hinahanap, sa malapit man o malayo. Para kang naglalayag ng bapor sa buhangin ng isang disyerto. Nag-aaksaya ka lamang ng pagod.

55

Ang maulap at malakas na pag-ulan ay naging hadlang sa latian at sa mga daan sa tabing-ilog. Mahaba ang paglalakbay, at malayo ang hantungan. Walang pamamaraan na pagtatalastasan. Ang lahat ay nakasalalay sa pag-ihip ng hangin sa silangan.

56

Tangay-tangay ng mga hangin ang makapal na alikabok. Ang mga hangin ay nagmumula sa kung saan. Hanggang ngayon, patuloy pa rin ang ihip ng mga hangin. Mabuti pa kaya ay maghanap ka ng simpatiya o pagmamahal sa isang mas mataas na lugar.

57

Manindigan ka. Pumanig ka sa tama. Iwasan ang pagwawalang-bahala, na siyang umaakit sa disgrasya. Sa gayon, ikaw ay magkakamit ng katanyagan at kayamanan. Pagkatapos maglaglagan ng mga tuyot na dahon, ang mga bulaklak ay magbubukadkaran.

58

Ang mga nakatataas na tao ay sumusulong. Ang mga nakabababang tao ay umuurong. Masaklap ang nangyaring paghihiwa-hiwalay na idinulot nitong paglalakbay. Sa banda pa roon ay naghihintay ang ilang mabubuting kaibigan. Ilang kalatas ang ihinahatid dito at doon sa pamamagitan ng mga kabayo at baka. Datapwat, ang mga nagsulat ng mga yaon ay naroroon pa sa malayong bayan. Magbalak sa ikaliligtas sa panganib.

59

Nagkasunud-sunod ang mga pagkakatuliro. Panay ang buntunghininga ko at panay ang hagulghol ko, at ako lamang ang tumutulak sa pintuan. Kunot-noo kong tinititigan ang liwanag ng lampara. Ito ang kaniig ko sa magdamag.

60

Napakaganda ng mukha ng diwata. Parang talulot ng rosas. Huwag kang mag-aalala tungkol sa kaniya. Nasa loob siya ng isang karuwahe, samantalang ang bangka naman ay nasa ilalim ng tubig.

61

Nasira ang tulay at may harang ang mga daan. Sasakay ka sa Bangka at makatatagpo ng mga unos.

62

Parang aninag ng buwan sa tubig ng ilog at sa isang salamin. Ang balitang tinanggap mo ay walang saysay at isang hungkag na pangarap lamang.

63

Malawak at walang hanggan ang lawa at ang karagatan. Itapat mo ang iyong pangkawil sa ibabaw ng mga ulap at alon. Kung makasalubong mo ang isang dragon at ang isang kuneho, ikaw ay mananagana sa katanyagan at kayamanan.

64

Anumang suliranin, gaano man kalaki, ay may katapat na kalutasan. Ang tulay na sira ay nakumpuni na. Huminahon at huwag mag-alala.

65

Madali ang pumasok subalit mahirap ang lumabas. Ang puso ay di masiyahan. Bagaman nagalak nang ilang ulit, ito ay nagsusumigaw pa upang ang uhaw ay lunurin at ang pagnanasa sa nakasisilaw na liwanag ay sunugin.

66

Ang pag-iiba-iba ng kilos at gawa ay nagbunga lamang ng pagkaantala. Ngayon ay laganap na ang matinding taglamig. Lanta na ang mga bulaklak, bagaman hinog na ang mga prutas.

67

Sumakay ng kabayo at sumulong sa paglalakbay. Ang sinusundan mong daan ay hahantong sa mabuting kapalaran. Nasa panig mo ang panahon at ang pagkakataon. Nanimdim at lumiit ang buwan, subalit muli nang nagniningning.

68

Ang bapor ay lumayag at lumusong. Ang buwan ay lumitaw mula sa likod ng mga ulap. Paglampas mo sa lungsod ay makapagtatanong ka ng direksiyon. Magpapatuloy ang iyong paglalakbay.

69

Masama ang loob ko subalit di ko maisiwalat ang lahat-lahat ng aking hinanakit. Nanaginip ako at saka nagising. Naghinagpis ako, pagkat nakita kong ginusot ng ulan ang ibabaw ng isang lanaw sa lalawigan, at ang buwan ay naging hugis-karit.

70

Ang kabutihan ay mainam at ang mainam ay mabuti. Ang simula ay hahantong sa katapusan at ang katapusan ay magbibigay-daan sa paninimulan.

71

Sa kalagitnaan ng dagat, isang bapor ang sumalpok sa matataas na alon. Bago ang mga tao ay maitawid ay lumubog ang araw at nagsikat ng huling liwanag sa tanuran na nasa dalisdis ng bundok.

72

Ikandado at susian ang lahat ng mga pintuan. Mag-ingat sa isang taong nag-aabang sa dilim. Huwag mong aakalain na walang masamang mangyayari. Kung hindi ka alisto, ikaw ay madidisgrasya.

73

Malawak ang ilog at ang dagat. Itapat mo ang iyong pangkawil sa ibabaw ng mga ulap at alon. Kung makahuli ka nang sunud-sunod na anim na pawikang-dagat, maaari kang umawit at humalakhak sa tuwa sa kalagitnaan ng tubig.

74

Huwag kang umurong-sulong. Kung hindi ay wala kang kahihinatnan. Huwag mo ring tatangkaing gawin ang isang bagay na hindi mo naman kayang gawin. Ang hindi tiyak na layunin ay parang sasakyan na may dalawang harapan.

75

Sa anumang pagsulong ay dapat mag-atubili. Ang anumang pag-urong ay dapat pagdumalian. Ang landas ay patungo sa malawak na daan. Huwag kang mababahala.

76

Sa panahon ng paghihirap, waring tumataas ang mga alon maging sa patag na lupa. Sa panahon ng ginhawa, waring sumusulpot ang tagumpay bagaman hindi inaasahan.

77

Taos sa puso ngunit mahina ang katawan. Gayunpaman, kung banayad ang hangin ng tagsibol, ang lahat ay magaganap nang walang suliranin.

78

Di ka napalagay, kaya ilang ulit kang kumilos nang walang pakundangan. Datapwat, sa bandang huli ay liligaya ka rin.

79

Wangis ay maayos ang lahat. Datapwat, hindi. Magkasundo man ang mga tao sa kanilang mga usapan ay hindi nagkakasundo ang mga kinauukulang katotohanan.

80

Ang mga punungkahoy ay yumayamungmong sa tagsibol. Sa taglagas, sari-saring uri ng buhay ang umiiral sa kanilang mga ugat. Datapwat sisibakin ito ng mga mangangahoy, pagkat wala silang iniintindi kundi ang paglilikom ng panggatong.

81

Ang buwan ay papaliit na. Isang salamin ang nabasag. Dating samahan ay di na manunumbalik. Iyon lamang, at wala na.

82

Nagsisidating ang mga karuwahe at ang mga bandereta at bandila sa liwanag ng buwan. Ipinahayag na sa kastilyo ang kapatawaran para sa lahat. Ang kasunod niyon ay bagong pag-asa at maalwang kinabukasan para sa tanan.

83

Saan ako hahapon? Saan ako hahapon? Nangakatala na sa kasaysayan ang mga tagumpay ng magigiting sa dagat sa silangan at sa ilog sa hilaga. Duon ako tutungo sa panginorin ng langit. Aakyat ako roon na parang sinag ng maluwalhating liwanag.

84

Kapag nakahuli ka ng gintong isda ay huwag mo nang pakakawalan. Kung hindi, ito ay magpupumiglas at makakatakas. Gayundin sa inyong pakikisalamuha. Ingatan mo ang mga salita na pakakawalan sa bibig.

85

Magbuhos ka ng isang kopang alak bilang alay sa lupa. Ang mga kilay na nagsasalubong ay magpapahingalay at magsisitaas. Panalangin namin na ang Langit at Lupa ay magkaisa sa pagbabasbas sa binabalak nating gawain.

86

Isang nakahihintakot na multo ang nag-aasinta ng palaso sa kaniyang panginoon. Ang palaso ay babaon sa katawan ng panginoon, at ang lahat ng ibang mga espiritu ay masisindak. Oo, ang mapulang araw ay bigla na lamang lumulubog sa ilog at dagat. Ang mga sikat ng araw ay parang matatalas na palaso. Isang mahiwagang talinghaga na mananatiling palaisipan kung pababayaan.

87

Isang bituin ng mabuting palad ang nagniningning. Isang tala ng magandang suwerte ang tumataginting. Sinisikatan ng araw, sa bughaw ng kalangitan, ang pagiging makalangit ng tao. Lumilipad sa Paraiso ang isang dragon, na ang hatid-hatid ay ilang bagay na nagmula sa lupa.

88

Mag-isa akong nangisda sa malamig na lawa. Agad akong naubusan ng pasensiya, at madali akong napagal. Sa malamig na tubig, ang mga isda ay ayaw kumagat sa pain. Umuwi akong walang nahuli kundi ang sikat ng buwan.

89

Ituon sa mga akmang bagay ang isipan at paningin. Kung hindi ay mag-aaksaya ka lamang ng iyong lakas ng katawan. Heto ang isang mabuting tao. Sa kaniya ka humingi ng tulong.

90

Pagkalaho ng mga ulap, ang buwan ay lilitaw sa gitna ng kalangitan at magsasabog ng kaniyang liwanag sa buong kapaligiran. Patag ang buong karagatan. Ang mahabang paglalakbay ay magpapatuloy na simbilis ng hangin.

91

Ang mga espada at sibat ay nangakaayos na sa loob ng kakahuyan sa dalisdis ng burol. Oo, ang mga bandido ay sasalakay. Matapos mo silang lipulin at dakpin ay gagawaran ka ng pagpupugay ng lipunan. Ang tagumpay na yaon ay pakikinabangan ng iyong mga supling.

92

Malapad ang pampang at malalim ang tubig. Madali kang makapagpapadaong ng bangka. Kung malayo ang daan at ang bundok ay lubhang mapanganib na tuntungan, lumusot ka sa mga butas na parang isang ahas. Darating ka sa nais mong patunguhan, at ang buwan ay magniningning nang higit pang maliwanag kaysa dati.

93

Ibig mong sumulong ngunit di mo magawa. Huwag kang maunsiyami nang dahil lamang diyan. Magtiis ka. Di rin magtatagal at gagabayan ka ng katalagahan. Aahon ka sa iyong paghihirap na parang higanteng dragon sa malalim na karagatan.

94

Pagkalabas ng isang tao, iba naman ang papasok. May nagsasalitan, tulad ng pagsasalitan ng simoy ng hangin at liwanag ng buwan, na para baga ang dalawang nilikha sa kalikasan ay nag-iiwasan at nagdududa sa isa’t isa. Matapos mong madakip ang kabayong may gintong sungay, manaog ka na sa tore ng pangangaso.

95

Ang kaligayahan ay agad lalambungan ng anino ng kalungkutan. Isang matandang punungkahoy ang kasalukuyang sinasalanta ng matatalas na ulan at malalakas na hangin. Ang sabi ng lahat, ang punungkahoy ay babagsak.

96

Ikaw ang mapagkakatiwalaan ng mga bagay na nauukol sa estado, at pagpapalaki sa naulila. Nakilala mo ang isang tapat at maunawaing kaibigan. Huwag nang mag-aatubili, at huwag nang magdadalawang-isip. Anong saya ng inyong pagsasama sa malayong lugar. Kapwa kayo maligaya at may mabuting kalusugan.

97

Nag-uusbungan ang dahon sa tuktok ng mga punungkahoy. Ang tagsibol ay sasapit na. Kunin ang latigo at maglakbay, at huwag paaantala.

98

Ang malalaking daga ay kuntentong nananahan sa mga lungga sa lupa. Di sila nakikita kung araw. Gumagalaw sila kung gabi. Kaiingat sa traydor, sa sinungaling, sa manloloko, sa manlalansi, sa magnanakaw.

99

Pasiglahin mo ang iyong loob at sikapin mong kamtin ang kay tagal mo nang pinakamimithi. Maglaan ng malaking halaga. Magbaon ng 10,000 sa bulsa. Sumakay sa isang ibong tagak tungo sa magandang lalawigan, kung saan tunay na masarap dumalaw.

100

Mabuhay! Mabuhay! Mabuhay! Sa wakas, ang karumal-dumal ay naitaboy na. Ang mutya na hinango sa ilalim ng baba ng dragon ay bigla ngang nawala, datapwat matatagpuan din kung sisisirin sa tubig.

101

Maraming matalino at palaaral sa ating bayan. Sa korte naman ay wala tayong mga ministrong mapanlansi. Ang mga sandatang pandigma ay di kakasangkapanin, at ang mga ito ay sisimulang kalawangin, pagkat mananatili ang payapa sa mahabang panahon.

102

Lumalapit ang magandang kapalaran. Lumalayo ang masamang kapalaran. Ang kalagayan sa kasalukuyan ay hindi magbubunga ng pagkabahala. Datapwat, kailangan mong bigyang-sigla ang iyong pagiging espiritwal. Gumawa ng kabutihan. Magkawanggawa. Sa gayong paraan ay nanamnamin mo ang inumin ng buhay na walang hangganan.

103

Ang mga tao ay nalulugod sa kanilang panunungkulan. Ang mga opisyal ng pamahalaan ay tapat sa kanilang paninilbihan. Isang bagong panahon, isang panahon ng payapa. Ipagmalaki sa tanan na ang puno’t dulo ng lahat ng dakilang gawain ay katatagan ng bayan ay dili iba’t ang ating pinuno na kasalukuyang namamahala.

104

Tulad ng bunying mandirigma ay ligtas ka sa panganib at sintatag ka ng matigas na bato. Sulong, at huwag matakot. Ang lahat ay tutungo sa iyong pakinabang.

105

Sa mabilog na buwan ay may isang puno na ang prutas ay sumasagisag ng tagumpay. Walang nakaaakyat upang sumungkit ng bunga niyon. Subalit, pansinin mo: sa ilalim ng iyong mga talampakan ay nabubuo at nagsala-salansan ang mga ulap na magsisilbing iyong hagdan.

106

Sa kalangitan, isang mabangis na gansa ang nagtatangis pagkat nawalay siya sa kaniyang mga kasamahan. Itanong mo ngayon sa sarili: “Ilan ba ang tunay na nagmamalasakit at nakaaalaala pa sa akin?”

107

Ang mapupulang dahon ay mangaluluoy at kukupasan ng kulay, at mangalalanta pagkalipas ng mahanging gabi. Ang maliwanag na pangarap ay parang malaking bula na pasasabugin ng mga uwak na paliliparin ng kapitbahay. Ang lahat ng ibinalak ay walang patutunguhan.

108

Ang mga pangyayari at bagay-bagay ay parang mahahabang sinulid na nagkabuhul-buhol na. Ang lahat ng kaisipan at mungkahi ay pawang mali. Ang araw ay natatabingan ng mga ulap. Isang malaking pag-aantala ang magaganap.

109

Huwag nang tahakin ang nakasanayang landas. Sumampa ka sa isang bagong sasakyan. Bagtasin ang malaking daan. Pa-silangan, pa-kanluran, pa-timog, o pa-hilaga—pasasaan ka man ay maglalakbay ka nang maayos at magtatamo ng kasiyahan.

110

Kagabi ako ay nanaginip. Sa panaginip ko ay tinakot ako ng isang malaking daga. Ako ay nagising. Datapwat, walang ibang tao sa loob ng aking silid. Magdamag, hanggang sa magbukang-liwayway, ay di na ako nakatulog muli.

111

Noong nakaraang taglagas ay ubod ng ginaw ng himpapawid. Ngayon ay maalinsangan. Ang mga bagong usbong na bulaklak ay sariwa, samantalang ang mga dati nang bukadkad ay kumupas na. Ganyan ang damdamin ng tao; nag-iibang-anyo at parating nagbabago. Di ba’t naranasan mo rin ang ganyan? Wala nang ibang dapat pang sabihin tungkol sa bagay na iyan.

112

Bagaman di pa niya naaabot ang kaniyang dakilang layunin, di siya uurong sa kaniyang paglalakbay, at patuloy siyang magsisikap hanggang sa kaniyang maaabot-kaya. Ayon sa mga orakulo ay mangunguna siya sa eksameng gaganapin sa kapitolyo sa hilaga-kanluran.

113

Malala ang kaniyang karamdaman. Magdamag siyang nakaratay at walang malay. Datapwat, sa isang tunog lamang ng kulog ay bigla siyang gumaling at agad-agad na bumangon.

114

Maluwag ang kaniyang kalooban, datapwat, hindi maluwag ang kaniyang kalooban. Mahigpit ang kaniyang kalooban, datapwat, hindi mahigpit ang kaniyang kalooban. Bigla siyang nagulantang. Para siyang hinampas ng matataas na alon. Dalawa o tatlong beses siyang ininda ng labis na pagkasigla.

115

Ang mga daan ay may harang. Ang mga tarangkahan ay sarado. Kaiingat. Ang buwan ay natatakpan ng maiitim na ulap.

116

Napakaliit ng kita. Sinliit ng sungay ng isang susô. Sinliit ng ulo ng isang langaw. Kaya nga’t nagbalak at nagsagawa ng alternatibong paraan. Humanda ka. Makatatanggap ka ng kapintasan, at ikaw ay pagtatawanan. Sasabihin nila na naging napakahusay mo bandang una subalit naging napakasama naman bandang huli.

117

May inihain kang mga perlas at batong-ihada sa plato. Datapwat, ang ani sa mga hardin, bukirin, at tumana ay di masagana. Huwag mong pang-aangilan na ang ibinabalak mo ay hindi pa natutupad. Kaunting paghintay na lamang. Ngingitian ka rin ng magandang kapalaran.

118

Ang buwan ay nagniningning. Ang mga bulaklak ay nangakabukadkad. Ginintuan ang mga pagkakataon. Ang lahat ay napakaayos.

119

Malamlam ang liwanag ng buwan ng taglagas sa bungad ng mapulang tarangkahan. Masigabo ang awitan ng mga ibon sa mga punungkahoy sa di-kalayuan. Ilang kagalang-galan na panauhin ang parating na upang bumati sa matandang banal. Bakit kaya, na mayroong mga pananalita na kagiliw-giliw sa pandinig at para bagang mga awitin ng mga ibong oryol?

120

Hindi pa maayos ang lahat. Hindi pa mapanatag ang isip. Marami pang pagkakaabalahan. Magtiyaga. Abangan ang paglatag ng payapa at pagsapit ng katiwasayan.

121

Nangingitim ang kislap ng pangalan. Kumukupas ang taginting ng panunungkulan. Hinihingi ng pagkakataon ang pamamagitan ng isang opisyal na nakatataas ang posisyon. Datapwat, hindi mo pa siya matatagpuan ngayon. Hintayin mo ang katapusan ng taglagas. At saka susulpot ang mapuputing ulap. Manunumbalik ang tanawin ng kalikasan na singganda ng dating panahon.

122

Tama na! Tama na! Tama na! Pahintulutan mong maganap ang isang katapusan. Ang isang katapusan ay laging magbibigay-daan sa isang paninimulan. Tulad ng buwan na magdidilim, at saka lamang lalaki. Tulad ng mga bulaklak, na mangalalanta, at saka lamang magbibinhi. Magtiis ka muna, umasa, at maghintay.

123

Mabilog ang buwan, at kaiga-igaya ang kaniyang kulay. Ang hangin at ang ulap ay magkaakbay. Ang kanilang samahan ay mananatiling maayos at matatag magpakailanman.

124

Naaaninag sa isang mamahaling salamin ang lalim ng pag-iibigan ng dalawang puso. Ang dalawang pusong nagsusuyuan ay mananatiling magkabuklod magpakailanman.

125

Kung ang mga nakababata ay walang paggalang sa mga nakatatanda, ang kanilang mga puso ay magkakatabangan. Kung hindi agad mahagilap ang puno’t dulo ng isang suliranin, ang lahat ay magiging mistulang alabok sa hangin.

126

Matagal na siyang nagbabanat ng buto at nagpapatulo ng pawis. Walang nakababatid kung gaano kalalim ang kaniyang pagkakalumbay. Kung makatagpo lamang siya ng isang nakatataas na opisyal na kikilala sa kaniya at magpapakilala sa kaniya sa madla, ang inaasam niyang katanyagan at kayamanan ay maaabot niya, at ang ngalan niya ay titingkad.

127

Isang tigre ang nananambang sa daanan. Ang mga taong nagsisidaan ay dapat maging mahinahon ngunit alisto. Sa ganitong paraan, ang kasawian ay maiiwasan.

128

May mabuting pag-uugnayan, datapwat, walang mabuting pag-uugnayan. May pagkakasunduan, datapwat, walang pagkakasunduan. Nangingibang-anyo ang mga ulap at pabugsu-bugso ang mga ulan. Ang lahat ng pinaghirapan ay wala ring kalalabasan. Bagaman pinag-isipang maigi ang isasagawang pagsulong o pag-urong, sa bandang huli ay kakarampot lamang ang kahihinatnan.

129

Ang sinimulan sa silangan ay siya namang tatapusin sa kanluran. Napakaganda ng mga tanawin sa kalikasan. Pinakamaganda sa lahat ang tanawin ng maningning na buwan. Isang matamis na himig ang kasalukuyang itinutugtog sa isang plauta mula sa tuktok ng isang matayog na tore sa kalangitan.

130

Sa pamamagitan ng maayos na pagsalubong at mabuting usapan, ang lahat ng bagay ay maiaayos at maihahantong sa isang kasiya-siyang katapusan.

131

Ang mga alon ay maaaring tumaas sa tubig na mababaw. Ang matitinik na dawag ay maaaring umusbong sa tigang na lupa. Gayundin ang pananalita, na, bagaman pag-iingatan, ay maaaring makapanakit ng damdamin, lalo na para sa dalawang tao na di magkasundo at di magkaintindihan. Para silang magkahiwalay na tala: ang tala ng madaling-araw at ang tala ng agaw-dilim. Kaiingat, pagkat posibleng magkaroon ng sabit nang walang kaanu-ano na lamang.

132

Lilitaw ang buwan ng taglagas paghawi ng mga ulap sa kalangitan. Darating ang mga hangin ng timog pagtila ng ulan. Makipagkita sa isang matalik na kaibigan na nagmumula sa kabilang bayan. Bibigyan ka niya ng mabuting payo at mabisang rekomendasyon. Huwag ka nang mag-aalinlangan.

133

Palagay na ang isip. Huwag nang mag-alala. Isang ginintuang isda ang kakagat sa iyong sima, na siya namang susundan ng kabunyian at katanyagan sa hawak-hawak mong salambaw.

134

Nagkagulu-gulo ang mga layunin ngunit di ang diwa. Naging maayos ang mga bagay-bagay subalit di ang puso. Kay hirap alamin at unawain ang lahat ng dahilan at lahat ng pamamaraan, pagkat kay hirap tawirin ng dalawang malalaking bundok.

135

Di pa man bumubukadkad ang mga ngiti ay nagsasabog na ang mga taghoy at pighati sa kapaligiran. Huwag masisiraan ng loob. Pagnipis ng mga ulap, ang buwan ay magniningning nang ubod ng liwanag. Ang kamalasan ay mangingibang-puwersa at saka magiging mga biyaya.

136

Ang mga ibong martines ay nagsasatsatan. Palipad-lipad sila at padapu-dapo sa sulambi ng isang bubungan. Wala silang pakundangan sa mundo. Naghahatid sila sa tahanan ng kasiyahan. Sa pamamagitan ng mabuting pakikisalamuha at pakikipag-ugnayan sa iba’t ibang tao, isang magandang pagkakapareha ang mangyayari.

137

Sa tuwing matitinik ang mga dawag sa kapatagan, at sa tuwing ang mga alon ay nagsisitaas mula sa apat na sulok ng dagat, siya ay sumasandal lamang sa barandilya at mula roon ay kaniyang tinatanaw ang lahat. Nakararamdam siya ng pagkaunsiyami. Wala siyang masabi sa dati niyang kausap na palubog na araw.

138

Maayos ang pagkakabalangkas ng mga balak, at handa na ang lahat sa mga dapat nilang gawin. Huwag kang mag-alala. Ang maningning na buwan ay umakyat sa tuktok ng matayog na tore sa kalangitan, at isang maputing ibong tagak ang tatangu-tango sa ibabaw ng mga ulap.

139

Magaling! Magaling! Magaling! Ang kasalukuyang pagkakataon at ang kasalukuyang panahon ay kapwa naaaayon. Sa liwanag ng isang lampara, naaaninag nang malinaw ang nilalaman ng kalatas, at sa katotohanan, ang lahat-lahat ng nakasulat doon ay sa ikabubuti mo.

140

Malayo na ang tagumpay. Ang mga lalaki ay nanatiling nangangarap samantalang ang buwan ay umaakyat. Ngayon, ang buwan ay lumubog na sa abot-tanaw ng dagat.

141

Lihim kang natatakot at nangangamba sa dagundong ng kulog. Subalit, wala kang dapat katakutan. Wala kang dapat pangambahan. Sa ilang sandal na lamang, ang maiitim na ulap ay maglalaho, at saka magbubukang-liwayway.

142

Lumusong siya at naglakbay para sa ikabubuti ng bayan. Inilantad niya ang pagkakasala ng matataas na opisyal upang sila ay mangatanggal sa panunungkulan sa korte ng emperador. Bilang pagpugay sa kaniyang galing, inihatid sa kaniya ng ibong phoenix and isang kasulatan ng kaniyang maluwalhating gantimpala. Bunga nito, naging napakabango ng kaniyang ngalan sa lahat ng dako.

143

Nakapagpapabuntunghininga ang mga alalahanin sa labas ng tahanan, datapwat mas malalim ang buntunghininga kung alalahanin ay nasa loob ng tahanan. Iyan ang dahilan kung bakit ang isip mo ay higit na tuliro at ang iyong kalooban ay nagdurusa.

144

Nagkakasudlung-sudlong ang malalawak na karagatan at matataas na kabundukan. Malakas nga ang hangin, datapwat magiging maayos ang paglalakbay, at hahantong ka sa isang magandang hardin.

145

Manatiling matatag sa harap ng mga panganib. Manatiling mahinahon pagtaas ng mga alon. Kapag nakasalubong mo ang isang tao na may dayami sa ulo ay nalalapit ka na sa hantungan mo.

146

Ang isang bangka ay maliksing isinasagawa sa sapa. Bumubukadkad ang mga bulaklak sa pagsapit ng tagsibol. Makinis na ngayon ang daloy ng mga pangyayari subalit ang isip mo ay gusot pa. Iyan ang dahilan kung bakit di ka mapalagay at marami pang pag-aalinlangan.

147

Ipunin ang pinagtabasan ng batong-ihada. Likumin ang maiikling tirantes na perlas. Kapag pinagsama-sama ang mga ito ay makatutulong sa pagtutustos ng maalwang kinabukasan. Kapag inipon ang mga barya ay magkakamal ka ng malaking halaga.

148

Nanatili nga siyang masunurin sa kaniyang ama, ngunit, sa tinagal ng panahon, wala siyang tunay na nagampanan. Gayunpaman, isang marangal na tao ang darating upang tulungan siya, kaya, sa bandang huli, mananaig din siya na parang butil ng kupas na bulaklak. Nasa butil ang pagpapatuloy ng kasalukuyan sa kinabukasan.

149

Kulang ang pagtutuon ng isip. Kulang ang pagkakasidhi ng diwa. Kulang ang masinsing pagbabalak. Walang kahihinatnan ang kamalayang abala sa dala-dalawang kaisipan o ang kaisipang pinag-aagawan ng dalawang kamalayan. Mahirap makamit ang tagumpay. Ang isang tuyot na punungkahoy ay hindi pamumungahan hanggang sa susunod na pagsapit ng Marso o Setyembre.

150

Ang malaking gawain ay hindi matutupad. Ang mga lantang bulaklak ay di mamumukadkad.

151

Huwag mong iisipin na ang lahat ay lantay at walang bahid o lamat. Ang kinalalagyan ng bawat isa sa gulong ng palad ay napaiitaas at napaiibaba. Ang buwan ay may paglaki at pagliit. Ang hiyas ay nangangailangan ng madalas na paghidhid at pagpapakintab upang kuminang.

152

Huwag mong panghinayangan ang pag-aantala. Huwag mong angilan kung wala pa ring nagagawa. Kapag hawak mo na ang mahabang pangkawil, malalaking isda ang kakagat.

153

Sa simula pa lamang ay mag-ingat sa paglalakad upang di ka madapa. Kung ibig mong sumulong, umabante nang banayad lamang at humingi ng tulong sa ilang mga taga-labas.

154

Hindi kailanman tatamuin ang ginhawa sa palaging pagsampa sa mga sasakyan. Pagsalit-salitin ang dalawang pamamaraan. Sa gayon, ang pighati ay hahawi at magbibigay-daan sa ligaya.

155

Bali-bali ang mga pantukod ng kaldero. Baluktot ang ehe ng mga gulong ng karuwahe. Datapwat, isang maginoo ang dumating upang ang lahat ay ayusin.

156

Ang lubos na pakikibahagi sa talakayan ay lilikha ng kaguluhan. Ang mga alon ay maghahampasan sa isa’t isa. Ang tubig sa kaldero ay kukulo sa kalan. Huwag nang pahahabain pa ang prusisyon. Makaaaksaya lamang iyan ng panahon.

157

Ang pagiging magiliw mo sa mga panauhin at pagiging magiliw nila sa iyo ay magdudulot ng biglaang tagumpay. Matapos mag-impok ng yaman ay mag-impok ng kabutihan, upang ang kinabukasan ay maging higit na maalwan.

158

Mataas na alon ang nagmumula sa kawalan. Ang ninanais mo ay di mapapasaiyo. Sa anumang kasayahan, ang sarili ay pag-ingatan. Ang pagkakasundo at pagkakaisa ay magdudulot ng kasiyahan.

159

Rumaragasa ang mga unos, nagliliparan ang mga ulap, ngunit mataas ang buwan sa kalangitan, at di matabing-tabingan. Gayunpaman, patuloy sanang magtutulungan ang lahat at magmamalasakit sa isa’t isa, pagkat ang karumaldumal ay di pa rin tuluyang naitataboy.

160

Isang lalaki ang may maraming ikababalisa. Nakasandal siya sa isang pader. Makatatagpo siya ng kaunting asenso, na kaniya namang ikatutuwa.

161

Sa kalinga ng sikat ng araw sa tagsibol, ang bawat tuyot na sanga ay nagiging sariwa. Ang tiyak na layunin ay nagbubunga ng maraming kabutihan. Huwag pahintulutan na ang isip ay malibang at malansi.

162

Malayo ang daan. Sarado ang tarangkahan. Hintayin mo ang pagnipis ng ulap sa lupa at ang paghawi ng ulap sa kalangitan pagkat ang araw ay sisikat din.

163

Ang isda ay kumagat na sa sima. Ngunit, ang tansi ay marupok. Di madaling maiaahon ang isda.

Mag-ingat sa paghila sa tansi mong hawak.

164

Ang pagkabalani sa isa’t isa ay nagtutungo sa pag-iibigan. Maraming kasayahan ang nagaganap.

Magkawanggawa, upang tumanggap ng gantimpala, at upang mawala ang mga pagkabahala.

165

Sadyang nakapagtataka—sa isang banda, may masayang tawanan, sa isa naman, may matinding taghuyan. Nakalatag sa lupa ang mapupulang dahon na nangalagas sa mga punungkahoy. Hindi niya wawalisin ang mga dahon. Nakakunot-noo siya at nakatitig sa hangin na nagmumula sa kanluran.

166

Pagkat walang pagkakaisa ang mga mayaman at ang mga mahirap, wala ring kahihinatnan ang magilas na gawa. May malawak na daanan sa harap ng tarangkahan. Sundan ang daang ito upang manumbalik ang dating at ang mabuting pakikisama.

167

Mainam ang isinagawang balak sa malaking proyekto, at malaking kabutihan din ang matatamo. Isang espiritung gabay ang nagbabantay sa ibabaw ng mga ulap at may hawak siyang makapangyarihang latigo. Ang kaganapan ay nakatakda sa pagkalipas ng taglagas.

168

Lumubog ang araw at naupos ang mga sinag sa itaas ng mga punungkahoy. Nang lumiit ang buwan, nangamba ako na di na ito muling lalakí. Datapwat, pinahintulot ng Diyos na aking makilala ang isang marangal na tao, na nagdulot ng ligaya sa buhay ko.

169

Tulad ng nangyari sa gayunding paglalakbay na nakatala sa kasaysayan, ang paglalakbay na ito ay napaliligiran ng mga panganib at ng mga paghihirap. Subalit, kung maganda ang panahon, ang maliit na bapor ay makaaabot sa bundok sa kalayuan.

170

Huwag mong panghinayangan ang mga bulaklak na nangalanta. Muli silang sisibol at bubukadkad sa laylayan ng mga tuyot na punongkahoy. Lumatag na ang tagsibol sa bubungan ng mga tahanan. Ang buong kapaligaran ay mapupuno ng kaligayahan.

171

Isang pangyayari ang humantong sa kabiguan. Isang pangyayari ang nagdulot ng kaligayahan. Malapit nang dumating ang taong may mga balikat na iyong masasandalan. Magtiwala sa kaniya nang lubusan.

172

Kung ibig mong hulihin ang kuneho sa buwan, kailangan kang maging kasintamis at kasing-kaiga-igaya ng mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay at yaman. Sa ganyang paraan ay mapagigiliw mo ang dalagang nililigawan. Isang taong kagalang-galang ang darating at aabay sa iyo. Dalawang magandang pangyayari ang magdudulot sa iyo ng kasiyahan.

173

Huwag kang magpabagot sa nakalipas. Tumanaw ka sa kinabukasan, na sinliwanag ng tagsibol. Ibaba mo ang kawil nang tatlo pang piye. Isang matabang isda ang kakagat. Mapasasaiyo ang mabuting kapalaran.

174

Ang buwan ay lumaki at lumiit. Ang buwan ay lumiit at lumaki. Nagdaan ang panahon. Ang matamis nilang usap-usapan ay hahantong sa pagpapabuti sa at pagtibay ng kanilang pag-uugnay.

175

Umaakyat ka sa isang matarik na dalisdis. Sakay-sakay ka ng kabayong may sakit. Kaiingat sa pagkakadausdos at pagkakatalisod.

176

Dalawang pangyayari ang natupad. Dalawang tipanan ang naganap. Isang maliit na bapor ang pinasusulong ng hangin sa layag. Di mo man mahanap ang tamang daan, ang puso mo ay nagagalak at ngayon ay hinaharanahan ng matatamis na awitin.

177

Ang puting hiyas ay nababalutan ng alabok. Ang dilaw na ginto ay nababaon sa lupa. Ang mga ito ay likas na maningning ngunit kumikislap lamang sa pamamagitan ng pagsisikap, pagmamalasakit, at pagmamahal ng tao.

178

Ang bahaging itaas ay kulang sa tigas, ang bahaging ibaba, sa bulas. Ang pamasak na parisukat ay di aari sa butas na bilog. At, pagkat gayon, sanga-sangang kahulugan at katuliruan ang tiyak na kasunod pagtaas ng mga alon mula sa kawalan.

179

Natatawa ka na lamang sa sarili kapag walang nakatingin. Magtimpi ka. Ayusin mo ang iyong mga kilos at galaw. Sa bandang huli ay makakamit mo ang iyong ninanais, kaya di mo kinakailangan pang magsuot ng maskara ng pagtatangis.

180

Sa panahon ng kagipitan, wari bang walang pagdamay at pampalubag-loob na nagmumula kaninuman. Ang tanging tumutugon sa iyong hinaing ay ang awit ng ibong ku-ko sa punungkahoy. Ang tunog ng isang plauta na nagmumula sa isang malayong bundok, sa liwanag ng buwan ay pumupukaw lamang sa iyong kalungkutan, at mas lalo kang lumuluha.

181

Kapag nagsabog ng bango ang bulaklak na loto, ikaw ay tatanggap ng natatanging biyaya. Kapag naging ganap ang kabilugan ng buwan, ikaw ay iaakyat sa higit na mataas na panunungkulan. Mula sa araw na yaon, ang iyong kabantugan ay magiging sintayog ng tuktok ng bundok, at ang iyong kinabukasan ay kakathain sa maluluwalhating salita sa kalangitan.

182

Naglaglagan ang mga bulaklak bagaman panahon ng tagsibol. Tumitigil sa gitna ng daan ang mga naglalakbay. Di nila maisusulong ang mga pangyayaring naganap na. Matitisud-tisod sila, at ilang araw silang maaantala.

183

Kilos. Samantalahin ang pagkakataon. At saka tumigil kapag kailangan nang tumigil.

184

Nakahihinga siya nang maluwag bagaman ang kaniyang binabalak ay di pa lubos na nagaganap. Makasasalubong siya ng isang dragon. Hahaba ang kaniyang buhay at ito ay magiging singganap ng kabilugan ng buwan.

185

Sa kaniyang panaginip ay binabanggit niya ang mababatong daan sa lalawigan. Malalim ang ilog, at hindi siya makapamingwit. Sa kasalukuyan ay hindi siya maligaya. Datapwat, sa bandang huli ay tatamasa siya ng kayamanan at katanyagan.

186

Sa pamamagitan ng tatlong palaso ay nakamit mo ang pagkagiliw ng mga nakatataas sa panunungkulan. Ang iyong binabalak ay matutupad. Ang mga pintas at paninira sa iyong kapaligiran ay mahahalinhan ng masasayang pag-aawit at pagkanta.

187

Huwag mong gagawing pabigat sa iyong sarili ang iyong pinagmulan. Makapipinsala lamang ito sa iyong kinabukasan at magiging sanhi ng mga gulo na hahantong sa iyong pagbibitiw at pamamaalam.

188

Patag ang mga alon sa buong karagatan. Kaiga-igaya ang simoy ng hangin at ang liwanag ng buwan sa buong magdamag. Samakatuwid, wala nang mga balakid sa iyong dinaraanan tungo sa pagkamit ng kayamanan at katanyagan. Malapit ka nang makaraos sa mahaba at makitid na lagusan, at ikaw ay magtatamo ng ginhawa.

189

Huwag kang tititig sa prutas na sumasagisag ng yaman kung ikaw ay nauuhaw. Huwag kang guguhit ng tinapay sa papel kung ikaw ay nagugutom. Huwag kang kikilos nang pabalang-balang. Huwag kang gagawa nang walang akmang layon. Ang lahat ng mga ito ay walang kahihinatnan. Para ka lamang dumarakip ng mga anino. Paglapit ng tigre o dragon ay saka mo mamamalayan ang buong katotohanan.

190

Nakagugulo ang mga bagay-bagay, ngunit di naguguluhan ang isip. Nakahihingalay ang mga bagay-bagay, ngunit di pa nakahihingalay ang isip. Matapos na mairaos ang isang masayang pagtitipon, ang lahat ng suliranin ay malulutas.

191

Hatinggabi. Walang bangkang maarkila. Ga-bundok ang mga alon, nag-aalimpuyo, at waring sumusuntok sa kalangitan. Ngayon, ang buwan ay lumilitaw at nagsasambulat ng lihis na sinag mula sa likod ng maninipis na ulap. Handa na ang mensahero na siyang maghahatid ng kalatas.

192

Ang sinumang naabala sa gawain, ang sinumang di kinikilala ng madla, at ang sinumang hinahadlangan ng lipunan ay tunay na nakaharap sa isang blangkong pader.

193

Sa gitna ng laot, itaas mo ang layag at harapin mo ang malaking alon. Ang iyong paglalakbay ay magiging makinis at makararating ka sa alinmang lugar na iyong nais.

194

Ang taong nakaranas ng nakaliligalig na bagyo ay nakakikilala ng ginhawa tuwing umiihip ang hangin sa silangan. Sayang ang kaniyang kakayahan kung ipagpapapasiya na niyang mamahinga sa panahon ng payapa, pagkat hindi pa niya oras na mamahinga.

195

Isang ibong tagak ang lumilitaw sa ulap at tumatawid sa kalangitan. Isang lalaki ang nagbabalik sa tahanan sa ilalim ng liwanag ng buwan. Ngumiti at harapin ang ligaya. Huwag ka nang mag-alala pa.

196

Malalim ang tubig sa palaisdaan. Ang mga isda ay di kakagat sa pain. Sa lambak na madilim, ang mga ibon ay mabibitag ng lambat. Magtiyaga. Magtiis. Huwag mag-alinlangan.

197

Mapanganib ang sumulong, bagaman di na makauurong. Pahalagahan ang pakikisama ng nakatataas sa nakabababa sa panunungkulan, at ng nakabababa sa nakataas sa panunungkulan. Ang pakikisamang ito ay singmahal ng isang perlas.

198

Magsumikap ka, at gawin mo ang lahat ng iyong makakaya upang ikaw ay sumulong. Ang mga bagay na dapat mong isagawa ay may katiyakan at linaw. Sa kasalukuyan, huwag mong bigyang-pansin ang magkataliwas na pananaw. Sa ngayon ay di mahalaga kung sino ang tama at kung sino ang mali.

199

Pumuputak ang mga uwak sa tuktok ng isang mataas na punungkahoy. Ang isang manlalakbay ay naghihintay sa lumang istasyon ng bantilan. Nangangalahati pa lamang siya sa kanyang paglalakbay. Di pa natatapos ang kanyang gawain. Lumulubog na ang araw, at siya ay nangangamba.

200

Kapag biniyak ang bato ay lilitaw ang batong-ihada. Kapag binistay ang buhangin ay lilitaw ang perlas. Ano pa ba ang hinihintay mo sa kasalukuyan? Huwag ka nang mag-aatubili.

201

Basta na lamang sumalanta ang hangin at ang ulan upang ang tagsibol ay itaboy at palaglagin sa mga sanga ang mga bulaklak ng mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay at yaman. Ang mga tao sa ilalim ng mga bungangkahoy ay nag-aawitan at naghahalakhakan, pagkat tambad sa kanila na ang isip mo ay tuliro at naguguluhan. Ang iyong mga iniisip ay parang mahahabang sinulid na nagkabuhul-buhol.

202

Ang bukana ng tahanan ay sinisikatan ng liwanag ng tagsibol. Ang mga bulaklak at punongkahoy na madahon sa bakuran ay nagiging malago at sariwa. Ang sariwang himpapawid ay nagdudulot ng ligaya sa mga damo at halaman.

203

Sa labas ng tahanan, ang mga pangyayari ay nagkakasusun-suson at nagiging masalimuot. Ang mga magkasapakat ay palaging magkausap. Taus-puso ang tulong na inaabot ng mga binibini. Datapwat, ang pag-asa ng muling pagsasama at pagkakaisa ay naninimdim.

204

Matamis ang ngiti kapag maayos ang lahat. Mula sa simula hanggang katapusan ay maari mong asahan ang lubos na kaayusan. Ang araw at buwan ay magniningning kailanman sa Paraiso.

205

Ang dilim ay nagtutungo sa liwanag. Ang pusong nagdurusa ay sasaksi ng mabubuting pangyayari. Ikaw ay mananaig. Huwag ka na0ng mag-alinlangan.

206

Ang mamahaling salamin ay pinunasan ng alikabok at saka pinakintab. Ang katad ay tinabas at saka itinahi, ayon sa pagtatahas ng mga espiritung-gabay. Ang mga ito ay di marurumihan at malalapastangan.

207

Ang mga magkaugnay na bagay ay magdudulot ng ligaya. May napipintong balita na totoong nakagagalak. Hindi magtatagal at maabot mo ang iyong pakay.

208

Ang mga bulaklak ay nalanta. Ang buwan ay lumiit. Ang salamin ay nabasag. Ang mga pang-ipit sa buhok ay natanggal at nagkahiwa-hiwalay. Ang mga ito ay pawang mga kamalasang nagdaan. Kumilos ka na ngayon. Ang kapayapaan at kaligayahan ay mananaig.

209

Sang-ayon sa magandang balita na dumating mula sa labas, napakalakas ng pag-asang dulot ng isasagawang hanap-buhay. Datapwat, laging tandaan, ang katanyagan at kayamanan ay nangingiba-ngiba, di tulad ng pagkakaayos ng mga gansa kung lumilipad sila sa kalangitan.

210

Malawak at walang-hanggan ang magagarang tanawin ng mga bulubundukin at ilugan. Bihira ang ganda nitong kasalukuyang panahon. Ang isda ay kumagat na sa kawil. Bakit ka pa lulunoy at makikipagsapalaran sa mga alon?

211

Dalawang ibong langay-langayan ang lumilipad at sumasayaw sa himpapawid. May ipit-ipit silang mga kalatas sa kanilang mga tuka. Sila ay mga mensahero mula sa nakatataas. Malapit na silang dumating. Nagtagal ka rito bilang isang panauhin. Panahon nang iwan ang pangingisda upang gampanan ang isang higit na mataas na katungkulan.

212

Pagmasdan mo ang laki at lawak ng mga burol. Matataas man at matatarik, ang mga ito ay kaya mong akyatin. Pagtiyagaan mo ang bawat hakbang. Pagkatapos ay tumingala ka at pagmasdan mo ang kalangitan. Ang buwan ay nagsisilbing ilaw sa lahat ng dako.

213

Manilbihan, kung hinihingi ng pagkakataon. Mamahinga, kung kailangan. Sa iisang biyahe lamang ay magaganap ang pagdaan sa makipot na lagusan. Magandang balita ang bubungad sa iyo.

214

Gumawa ng maraming kabutihan at gampanan ang maraming kawanggawa. Ang mga ito ay maraming ibubunga at dadami ang iyong mga supling. Maghain ng mga alay sa mga espiritung-gabay. Ipanalangin ang kapitbahayan sa kanluran. Ang mga ito ay makadaragdag sa tatanggapin mong mga gantimpala at sa ikatatagumpay mo sa lahat ng bagay.

215

Tahimik at mapayapa ang buhay sa kapatagan. Isang mabangis na gansa ang nag-iisang lumilipad sa kalangitan. Walang anu-ano, ang mga bulaklak ng mga prutas na sumasagisag ng mahabang buhay ay sinasalanta ng mga ulan, at isang dalaga ang tumatangis sa tabing-ilog.

216

Mayroong tunggaliang lumalagablab sa loob ng tahanan. Di humuhupa ang matinding labanan ng magkapatid. Huwag itong kakaladkarin sa publiko at korte, pagkat tutuyain lamang kayo ng madla.

217

Isang lalaki ang nakabitag ng isang usa. Sa bungad ng kahuyan, ang mga supling ng isa ay naghihintay, at taimtim na umaasa na muli silang magsasama ng kanilang magulang.

218

Ang paglalakbay mo ay di kikita. Wala pa man ang tagsibol ay sumapit na ang taglagas at paulit-ulit na dadalaw ang nakababaog na ginaw. Ang pagkalugi ay magpapatuloy.

219

Kung ang medialuna ang iyong kawil, ang kitkit na hangin ang iyong tansi, at ang ulap ang iyong lambat, tiyak na makabibingwit ka ng mga sariwang isda. Ang pangangarap ay nakapagsisilbing hagdan tungo sa pagpapatotoo sa inaasam.

220

Ikandado ang mga pintuan. Maging alisto sa tuwina. Huwag mong pababayaan kahit na pinakamaliit na bagay. Kung hindi ay may magaganap na kasawian.

221

Kay tatamis ng awitin ng mga ibong langay-langayan at mga oryol, at ang aking bakuran naman ay hitik sa nagsibubukadkad na mga bulaklak. Sumandal ako sa barandilya at naidlip sa gitna ng tagsibol. Nang ako ay gumising, ang aking mga alalahanin ay nangagsilaho na.

222

Di lamang gilas ng katawan kundi talas ng isip ang kailangan sa paggawa upang magtagumpay, at upang kahinatnan ang isang maalwang kinabukasan.

223

Sa tabing-ilog ay may isang manlalakbay na lumalapit at palakad-lakad. Para siyang sanga

ng punungkahoy na madahon na iniinda ng hangin ng tagsibol. Pagal na pagal na siya. Nagdadalamhati siya. Di siya makatulog nang mahimbing.

224

Kung minsan, ang batong-ihada ay nagiging malabo. Gayundin sa buhay. Datapwat, bakit kayrami mo namang pinagsisisihan at ipinagdaramdam? May dahilan kang matuwa pagkat kahit minsan ay di ka nakagawa ng anumang pagkakamali.

225

Napakalayo ng tinakbo natin, malayó lamang tayo sa disgrasya. Ngayon ay nagtamo tayo ng magandang pagkakataon. Ang ating kinalalagyan ay sing-inam ng dati.

226

Pagkatanggap niya ng magandang balita, ang kaniyang mukha ay lumiwanag. Dapat lamang

na siya ay humakbang at sumulong. Isang maalwang gawaing panghabang-buhay ang nakalaan sa kaniya.

227

Matutong bumitaw sa kinamihasnan. Kung hindi ay para kang pugad ng ibon na sisirain lamang ng malakas na hangin. Huwag kang malasing sa panandaliang ligaya. Dinggin ang mensahe ng orakulo. Matyagan ang mga palatandaan ng masamang palad.

228

Huwag mong idadaing na ang mga tinik ng halamang-ligaw ay walang silbi. Maging ang ibong phoenix ay humahapon sa kaniyang mga sanga. Magtiis ka muna at maghintay. Huwag kang malulong sa pagkagulumihanan.

229

Hindi nagkakasundo sa isa’t isa ang mga nakatataas. Ito ay lumilikha ng malaking pagkabalisa. Nagkukumpulan ang mga ulap, animo mga bulubundukin sa kalangitan. Datapwat, ang buwan ay lumilitaw.

230

Ang mga batong-ihada ay nagmumula sa isang bundok ng kayamanan. Mayroong mga bangkang palusong na sa dagat mula sa mga matandang aplaya. Ang mga panghihirang ng nakatataas ay ipinaglakaloob din sa mga ibinukod-tangi, at yaon ay kanilang tatanggapin. Sila ay maninilbihan nang buong kakayahan at may mabisang paggawa.

231

Sa kasalukuyan ay nasa alanganin siya at di nakararamdam ng ginhawa. Datapwat, iginagalang siya at binibigyang-pugay ng mga panauhin. Ang kaniyang gintong sasakyan ay nadisgrasya, at siya’y nagkasakit. Subalit, sa pamamagitan ng pagiging masimpan, ang nawala sa kaniya ay maibabalik, sampu ng kaniyang kalusugan.

232

Mapagkakatiwalaan siya at tunay na maasahan. Bagaman may kaunting antala, ang inaasam ay makakamit, at ang gawain ay magtatagumpay.

233

Naghahari ang takot. Naghahari ang pangangamba. Datapwat, sa pamamagitan ng talino, ang mga baluktot na balita ay maitutuwid at ang katotohanan ay mailalantad.

234

Ang buwan ay tinabingan ng mga ulap. Ang kadiliman ay lumaganap sa daan. Pagnipis ng mga ulap, ang buwan ay lilitaw at magniningning. At saka ka pa lamang makapagpapatuloy sa paglalakbay nang pausad-usad.

235

Habang naglalako siya ng mga kasangkapan sa lansangan ay maganda ang panahon at patag ang karagatan. Subalit, nang sumapit ang kamalasan, nanamlay siya at nawalan ng pag-asa. Ngayon, sumasandig siya sa kabutihang-loob ng mga taong matulungin.

236

Ihagis ang kawil sa malalim. Doon, ang tubig ay malinis at walang burak. Tiyak na ikaw ay makabibingwit ng malaking pawikang-dagat.

237

Mula sa wala, ang katapatan ay nalilikha. Mula sa pagkabalisa, ang padurusa ay nakakatha.

Paghawi ng mga ulap, ang buwan ay muling lilitaw. Ang isang bapor na lumalayag ay mabilis na nakatatawid sa dagat.

238

Sa mabuting palad, ang paglalakbay sa kalayuan ay kumalap ng malaking kayamanan. Ang kagalingan at katanyagan ay nakamtam sa tulong ng Panginoon. Mabuti na lamang at ang ahas at kuneho ay di mo nakasalubong. Kung hindi, ang kalalabasan ay kabaligtaran.

239

Sa pamamagitan ng pananalig mo sa Panginoon ay magagapi mo ang masasamang espiritu. Matapos mo silang puksain, bunutin mo ang kanilang mga ugat. Patnubay mo ang kapangyarihan ng Panginoon. Laging isaalang-alang ang Panginoon upang maiwasan ang pagkakamali.

240

Isang masigasig na pagkayari ng loob ang kailangan sa pag-aaral ng sinaunang karunungan. Kung masigasig ang iyong loob, ang sinaunang karunungan ay iyong makakamit. Kapag nakamit mo ito, agad-agad kang umuwi at magpatayo ng templong sawali na magbabahay sa tunay mong katauhan. Oras na ito ay magawa mo, ang ngalan mo ay mabibilang sa listahan ng mga imortal.

241

Kaya ng isipan na dalhin ang isang tao sa langit. Kaya ng isipan ang itulak ang isang tao sa impyerno. Ang langit at impyerno ay mga lunan na mapagtatangian ng dangal at kahihiyan. Sundin mo ang iyong konsiyensiya at sarili mong pag-iisip. Huwag padadala ng kaisipan, salita at gawa ng iba.

242

Ang taong-bayan ay ibig makalaya sa dalawang malupit at mapag-aping panginoon: ang isa ay ang pinuno, at ang ikalawa ay ang kaniyang ministro. Ang taon-bayan ay parang mga tupang ibig makatakas at makatiwalag sa kawan. Magsumamo sa Diyos na mailigtas ang masa. Ang pinuno at ang ministro ay huwag na sanang magmalabis pa.

243

Ang isang taong maunawain ay agad-agad magbabalik kung kakawayan mo lamang. Ang isang taong matigas ang ulo ay di titinag kahit pilitin mo nang pilitin.

244

Ang buwan ay umaakat sa silangan. Tunay na kahanga-hanga ang kaniyang liwanag. Walang kaulap-ulap sa kalangitan. Nagkakasanib-sanib ang langit at dagat sa panginorin, animo tapyas ng berdeng batong-ihada.

245

Ang isang lalaking umabot na sa mataas na ranggo ay dapat manilbihan sa bayan ayon sa kapakanan ng taong-bayan. Pagkatapos niyang makapanilbihan ay dapat naman siyang maghubad ng kapangyarihan at manatili sa pagkabaliwag. Ganyan ang tamang asal ng isang lalaki.

246

Ang masisimbuyong damdamin ay parang mga soro, mga hayop na manloloko. Ang masisimbuyong damdamin ay mapaglansi. Ang masisimbuyong damdamin, kung hindi binantayan, ay susulagpo at magtutungo sa kung saan-saan.

247

Bigla-bigla, ang malalakas na bagyo ay sumasalanta at ang lahat ng mga punungkahoy ay nagliliparan. Datapwat, ang kanilang mga sanga at dahon ay hindi nangangalanta, at maaari pang ipunla muli.

248

Huwag nang maghintay ng mabuting-suwerte. Sa halip ay hanapin mo ang mga landas at pamamaraan tungo sa iyong ikatatagumpay. Manmanan mo ang buong kapaligiran. Sipatin mong maigi at saka tirahin ang kampo ng kalaban.

249

Huwag mong angalan ang dangal. Huwag mo ring angalan ang kahihiyan. Alinman sa dalawang ito ay inukit sa iyong tadhana. Matapos magbanat ng buto sa iba’t ibang bayan, tamasahin ang ligaya sa iyong pinanggalingan. Sa kasalukuyan ay gumagawa ka upang iba ang makinabang. Bukas ay aani ka para sa sarili mong pakinabang.

250

Ang isang anak na babae ay nagdudulot ng liwanag sa kaniyang kamag-anakan. Nakapag-asawa siya ng mabuting tao at sila ay nagkasupling. Magkasama silang pasasalamat sa mga biyayang ipinagkaloob sa kanila ng Panginoon.

251

Lumalagitik ang kahoy na dinidikitan ng apoy. Panay ang angil ng nakangiwing bibig. Kabaliwan ang nananaig. Nagsasalit-salit ang pangangaligkig at pagtulo ng pawis sa nagbabagang lagnat.

252

Tatlong taon na ang nakalilipas subalit wala kang nagawa. Gumising ka na ngayon. Kung hindi ay makararanas ka ng sakuna.

253

Nagsimula ang sunog sa loob ng hawla at natupok ang lahat ng mga alagang hayop. Laging kaiingat sa sunog upang tumibay, umunlad at yumaman ang mag-anak.

254

Ang nais ng puso mo ay natupad. Ngayon mo matatalos ang kakayahan mong maipatupad ang adhika. Patuloy mong sakupin ang tatlong bundok.

255

Isang luningning na tala ang nagniningning sa kaitaasan. Mabango ang halamang pinamumulaklakan ng mga sagisag ng ligaya. Ang kalangitan ay tadtad ng mga kumpol na bituin. Ang kalangitan ay tadtad ng mga kumpol na bituin. Ang kanilang kariktan ay tunay na nakasisigya.

256

Ang lupain sa timog-silangan ay pababayaan at magiging tigang. Tigang din ang lupain sa ilang kaya di natitirhan ng taong-bayan. Ilang taong makabayan ang nagsisikap maghanap ng lunas, datapwat, wala silang natutunugang bakal.

257

Nakatakda ang araw ng kamatayan. Nakatakda ang oras ng kapanganakan. Bakit pa nag-aalinlangan, nag-aatubili, nananagimpan? Sulong na at lisanin ang mga iyan.

258

Sa ating pabalik-balik na pagbibiyahe ay nadaanan natin ang ilang. Dito tayo bigla-biglang sinalakay. Kapag isang lobo ang susunod na sumalakay, paslangin ang lobo upang masiyahan ang taong-bayan.

259

Walong tarangkahan ang nasa walong kinalalagyan. Siyam na bituin ang nakasambulat sa siyam na direksiyon. Berde, pula, dilaw, puti, at itim: limang kulay ang nangakahanay. Bawat panig ay lubos nang handa. Patas ang laban sa pamumukha at pakikipaglaban.

260

Sa kaniyang buong buhay ay wala siyang natupad. Isa siyang inutil. Hindi siya magbabagong-buhay. Hindi rin siya magbabagong-buhay. Hindi rin siya magbabalik sa balat ng lupa bilang ibang nilalang. Ang ihagis siya sa loob ng isang madilim na kuweba ay ang magiging kaniyang kapalaran.

261

Dati-rati, isang batang lalaki at isang batang babae ang pumasyal dito. pagkat nagkakaisa ang yin at yang, ang dilim at liwanag. Ang binabalak ay magaganap nang makinis at matuwid.

262

Ang nilalaman ay isang mahiwagang tula. Pagtilaok ng tandang, ito ay lalantad. Unawain mong mabuti ang pinakakahulugan ng tula. Sa gayong paraan ay magbubukas ang isang pintuan.

263

Sa pamamagitan ng mahusay na pain ay nakalambat siya ng ilang ginintuang isda, at ang mga ito ay iniuwi niya. Ipinahain niya ang mga isda sa kaniyang mga kamag-anak, bagaman inaangil niya ang pagiging malabis nito para sa kanilang ihahapunan. Datapwat, siya mismo ay nakagasta nang malaki, pagkat naglakbay siya at nagpakasasa sa bawat sulok ng daigdig.

264

Sa mga oras sa pagitan ng alas singko at alas siyete ng umaga, isang kuneho ang lalabas sa kahuyan. Sa alas dose ng katanghalian, mananaog ang mabuting kapalaran. Ang mga naunang oras ay kasunod ng mga oras sa pagitan ng alas tres at alas singko ng madaling-araw, kung kailan makikita ang kataluktukan.

265

Buong araw ay malabo ang usapan. Paglitaw ng buwan, ito ay lilinaw. Upang matupad ang mga gawain, kinakailangan ang pakikisama at pagkakaisa.

266

Ang luklukan ng isang soro ay nagdudulot ng pagiging kakaiba at mahiwaga. Kapag ang mga lobo at matsing, at maging ang mga kapre, ay umaakyat ng bundok upang dalawin siya, lagi silang nagtataka at namamangha.

267

Matunog ang patak-patak sa alulod. Nagising ang mga tandang at nagsitilaukan. Nagmamadali ang isang taong naglalakbay upang maabutan ang ibang naglalakbay. Pagsapit ng agaw-dilim siya makatatawid sa ilang. Magiging maalwan ang kaniyang kinabukasan.

268

Isang tao sa malayong lugar ang matagal-tagal nang hindi nababalitaan. Balisa ang kaniyang mag-anak, na matiyagang naghihintay. Samantala, ang mga damo at halaman at punungkahoy ay masiglang nagyayamungmungan.

269

Sa ilalim nitong punungkahoy ay mayroong isang yungib. Sinumang lumipat doon ng titirhan ay magkakamit ng kayamanan at gantimpagal.

270

Ang taong nag-iisang gumagawa sa mga pilapil at bukid ay napapagal. Gayunpaman, pagmasdan mo ang kaniyang kalooban. Wala siyang pakundangan; bastante siya at naliligayahan.

271

Sa paglapit ng sakuna, maraming mga espiritu ang nagpaparamdam at nagpapasakit sa taong-bayan. Mapalad ang kambing na makahahanap ng wastong labasan tungo sa kaligtasan. Hindi siya masasaktan. Ni hindi siya magagalusan.

272

Bilisan mo! Bilisan mo! Huwag nang mag-aksaya ng panahon sa pabubuklod, pagkakaisa, at pakikibalikat sa mga taong-bayan. Sa ngayon, ikaw ay magiging mahalagang bahagi ng kasaysayan.

273

Sa pusod ng kagubatan sa tuktok ng isang bundok, isang mabagsik na tigre ang tinutugis. Ang tigre ay umaatungal, at biglang dumadaluhong mula sa loob ng madilim niyang lungga. Ubod siya ng lakas at tapang. Ano kaya ang dapat niyang katakutan? Bakit kaya siya natatakot sa mga tao na tumutugis sa kaniya?

274

Mainam ang kinatatambangan ng mga kawal. Maayos ang mga kasangkapan ng digmaan. Maalam ang mga heneral sa mga pasikut-sikot na daan. Ihanda ang mga hukbo at kanilang mga sasakyan. Ipaghudyat ang mga tuong. Magmartsa. Lusong!

275

Heto ang burol. Sa tuktok ng burol ay may templong sawali. Ang templong ito ay di maihahalintulad o maihahambing sa alinmang tahanan sa daigdig. Ang templong ito ay waring nakatirik sa mga ulap na kulay-rosas sa langit.

276

Mula sa simula ay wala siyang tiyak na patutunguhan sa kaniyang paglalakbay. Saanman siya mapadpad ay wala siyang pinangangambahang paghihirap. Hindi niya iniisip ang pagtamo ng karangalan o ang pagpasan ng kahihiyan.

277

Ang anak mong lalaki ay malaki na, at matipuno, at mabikas. Kayang-kaya niya humubog ng mabuting kapalaran kahit na mula sa maiilap na hugis ng apoy. Bakit ka pa nag-aalala? Sa dami ng ninanais ng tao ay di siya lubusang masiyahan.

278

Kapag madilim ang gabi ay manatili ka sa loob ng iyong tahanan. Kapag ikaw ay nahirang na, agad-agad mong paghandaan at tupdin ang isang pagbubuklod. Huwag mo sana itong kaliligtaan.

279

Isinilang ang isang dragon sa loob ng isang yungib. Ang batang dragon ay nahihimbing pa. Pagtubo ng kaniyang mga sungay sa ulo, ang mga ulap ay mabubuo sa kalangitan at bubuhos ang ulan upang pakinabangan ng tanang nilalang.

280

Matindi ang lagablab ng apoy. Maging ang kalangitan ay nagdilim sa kapal ng maitim na usok. Mabuti na lamang at nakahanap sila ng bukal sa malapit. Nagawa nilang sugpuin ang apoy.

281

May malawak na daan sa timog. Sumakay ka sa kabayo at maglakbay ka sa malayong lungsod. Doon ay hindi mo nga lubos na mauunawaan ang mga awitin ng mga mamamayan, datapwat makakikilala ka naman ng isang mabuti at matapat na kaibigan.

282

Ang isang ektaryang lupa ay makikinabang sa mabuting paglilinang. Datapwat, ang pinakamalakin at walang-hanggang mga ani ay magmumula sa kanluran.

283

Huwag mong kamuhian ang isang tao dahil lamang wala siyang tiyak na salita. Lakihan mo man ang iyong mga hakbang ay di mo siya maabutan. Nagtatago siya ngayon sa kuweba ng matsing. Di siya matutunton ng asong manunugis.

284

Anim na kalabaw ang lumilinang sa lupa. Patuloy at walang tugot ang reklamasyon. Ang mga kamalig ay aapaw sa kalalabasang mga ani.

285

Magpamalas ka ng tinataglay mong lunggati. Palawakin mo ang iyong tanawin. Huwag mong ituon ang iyong paningin sa sariling bayan lamang. Malubak ang mga krus na daan. Lumuwas nang maaga at makihamok nang mapitagan sa larangan ng digma.

286

Tulad ng mirasol na kumikiling sa sikat ng araw, ang pusong matapat ay kumikiling din sa kataasan. Sa ganitong pamamaraan, ang estado ay uunlad at ang mga mamamayan ay mabubuhay sa katahimikan.

287

Ang mga taong mangmang hinggil sa mga imortal ay wala ring nalalaman hinggil sa mga lihim ng landas ng kapayapaan. Di pa nila nababatid na sa sandaling sila’y maliwanagan, ang mga ito y magsisilbing mga gabay na makahulugan at makabuluhan.

288

Huwag mong sasabihin na malabo ang pinag-usapan. Kung tunay itong malabo, disinsana ay wala nang katotohanan. Tuunan mo ng wastong paningin ang lalim at tarok ng mga hiwaga at lihim. Iyan ang susi sa katas-taasang kapangyarihan ng sinaunang karunungan.

289

Kayraming tinamong gantimpala at kaylawak ng katanyagan. Datapwat, ano ang kinalabasan? Higit na pahalagahan ang buhay na walang-hanggan, pagkat di ito maaagnas o masisira, sa halip ay tataginting magpakailanman.

290

Minsang ako ay namamasyal, bigla kong nakasalubong ang alaga kong aso na matagal nang nawawala. Di ko siya nakita noong ako ay naghahanap pagkat tuliro ako noon at nagdudumali. Ang pagdudumali ay higit na nakapagpapatagal sa pag-unlad.

291

Isang kalatas ang bigla-biglang darating. Alamin muna ang katotohanan. Huwag mo munang bubuksan ang pintuan, bagaman ang buwan ay palaki na o paliit.

292

Kapag lumalagablab ang apoy, huwag kang tatamad-tamad. Kapag tumataas ang baha, huwag kang kukupad-kupad. Iayon ang kilos at galaw sa hinihingi ng pagkakataon. Sa ngayon ay maiiwasan mo ang isa pang sakuna.

293

Nagsisidatingan ang mga marangal na panauhin. Magpupulong sila at tatalakayin ang mga bagay-bagay. Matapos na ito ay maganap, marapat lamang na umurong na at mamahinga.

294

Masarap ang simoy ng hangin. Maaliwalas ang kalangitan. Tahimik ang lahat. Malinis ang terasang sisikatan ng buwan. Magkaugma ang kalikasan at buong kapaligiran.

295

Ang mga dahon na nalalagas sa mga ugat ng punungkahoy ay nangagbabalik sa lupa, na kanilang pinanggalingan. Ang tubig na dalisay sa bukal ay umaagos nang walang-humpay sa mga ilog at dagat. Ang makakakamit ng mutya ng imortalidad ay tatamasa ng buhay na walang hanggan.

296

Sumakay siya sa kabayo at dumayo sa marikit na kabayanan upang doon pagmasdan ang mga bulaklak na bumubukadkad. Bumuhos ang ulan. Nilunod nito ang makukulay na talulot ng mga bulaklak at saka binanlawan ng natatangi nilang bango.

297

Ang mga punungkahoy ay yumayamungmong sa tagsibol. Sa tagsibol, ang mga ugat at tangkay ay nasa husto nang gulang. Ang mga prutas ay nahihinog sa taglagas. Sa taglagas, ang mga sanga at dahon ay nangalalanta. Kung ang mga ito ay di malalanta, ang mga ugat at tangkay ay hindi bibikas.

298

At umaakyat na ang araw. Sayang! Bakit di ka pa magising? Sabukot ang buhok mo at ang mukha ay marungis. Para kang matandang may-sakit. Gising na, talikdan ang gabi at harapin ang araw!

299

Tatlong beses nang nakainom nitong gamot. Bagaman tunay at mabisa itong gamot, di ito tumatalab at nagbibigay ng lunas. Sumalig sa lakas ng espiritu at sa kapatagan ng kalooban upang humaba ang buhay.

300

Nakipagniig siya sa kataas-taasan sa tatlong pook na sagrado sa landas ng kapayapaan. Ngayon ay matunog ang ngalan niya at kilala siya kahit sa pinakamalayo. Papanhik siya sa bulwagan ng langit, sakay ng isang makisig na kabayo.

301

Mahinahon akong nagtungo sa palasyo ng emperador. Doon ay nakilala ko ang isang taong palangiti, at batang-bata ang kaniyang mukha, bagaman abuhin ang kaniyang buhok.

302

Ang nangungulilang ulap at ang mabangis na tagak ay lumilipad patungo sa silangan. Mailap ang mga walang karunungang-pangmamamayan. Mga kababayan lamang ang nananatiling malapit ang loob at matulungin. Makalipas ang dalawa o tatlong buwan ng tagsibol na iniukol sa pagbabalak at pagbabalangkas ng gawain, ginayakan namin ng makukulay na lampara ang mga daan bilang pagsalubong sa maalwang kinabukasan.

303

Mayapa ang tubig sa disyerto. Matamis ang tubig sa katangi-tanging probinsya. Umiindak ang tubig sa tanyag na ilog. Ang alikabok ay umaalimbukay sa buong kapaligiran.

304

Walang mga ulap na mabubuo sa kalangitan kapag ang nagtatagong dragon ay hindi makalusot sa makipot na lagusan. Dapatwat, kapag may mga ulap na nabuo, ang dragon ay makalulusot at lilipad patungong langit.

305

Matamis ang lasa ng pagkain dito, kahit ang lasa ay di tumatagal. Ang masayang kuwentuhan at masarap na tawanan dito ay higit na mainam kaysa ang pangingibang-bayan.

306

Heto ang isang tao na mababa ang katungkulan. Huwag ka nang magtagal. Mag-alsa-balutan ka na at lumisan. Tularan mo ang araw at buwan, na laging may pinatutunguhan, kaya di nabubungkok.

307

Humaba na ang mga sungay ng dragon, kaya bubuhos ang ulan. Ang tubig ng ulan ay sariwa, dalisay, at nakakapagpagaling. Maliligtas ang lahat ng nilalang.

308

Paglitaw ng araw sa timog-kanluran, ang dragon at ahas ay magbubunuan. Ang dragon ay lilipad sa langit, samantalang ang ahas ay aatangang mamatay.

309

Kung balak mong magpunla, hintayin mo ang tagsibol. Maamo ang simoy ng hangin ng tagsibol, at nagsisibukadkad ang mga bulaklak sa buong kapaligiran.

310

Nagdusa ka at nagdanas ng matinding paghihirap sa loob ng humigit-kumulang sa apatnapung taon. Ngayon, ang buhay mo ay mapayapa at maligaya. Dapatwat, huwag mong labis na pahahalagahan ang iyong mga pagdiwang. Kung ang ikinaliligaya mo ay pagkabata, ang pagkabata ay ang magiging tangi mong kaligayahan.

311

Lumipas ang tatlong buwan ng taglamig, at nakatapos ka rin ng pag-aaral. Ngayon ay dapat mo nang simulan ang iyong gawaing pambuung-buhay. Magmadali ka, upang di ka mahulí at ang lahat ay mawalang-saysay.

312

Tunay na nakapagtataka! Ang taong ito, na dating nagsabog ng lagim dito, ay naririto na naman. Kaiingat, at huwag nang pauulol sa kaniyang mga panloloko.

313

Masipag ang mga kalabaw sa pagbubungkal at paglilinang ng lupa. Makauupo ka na. Magpahinga, at panoorin ang pag-ani sa mga butil.

314

Bantog na espada ang nakabayna sa kaniyang baywang. Dumanas siya ng maraming paghihirap at pagpapahirap sa pagtatanggol ng tatlong bundok. Tumutuloy siya ngayon sa gintong palasyo.

315

Kapag ang inakay ay marunong nang lumipad, ito ay dadayo sa isang lambak. Kapag dinulutan ng bisa ng dragon ng mga delubyo ang kaniyang mga pangil at tuklaw, ang lambak ay hahawi at lilikha ng maliliit na kapuluan.

316

Kapag ngumiti ang kapalaran, ang buwan ay magniningning sa bintana, tulad ng dati. Kapag nagkunot ng noo ang kapalaran, ang mga prutas na sumasagisag ng yaman ay di na bubunga na singganda ng dati. Humahalik sa aking pisngi ang hanging silangan, at ako ay napapangiti na lamang. Talos ko na ang mga pakikipag-ugnayan ay di na kasingtaus-puso ng dati.

317

Ang matinding init ay mapananatili sa pamamagitan ng pagdagdag ng katamtamang tubig sa kaldero. Kapag mainam ang pagkakatimpla ng gamot, maging ang langit at lupa ay tatalaban ng lunas.

318

Bago pa man isang lubid na bakal ang maipantatali sa bangka, isang gintong espada ang bababa upang ang isang ulo ay mapugot at malaglag sa lupa. Labis na kaiingat upang maiwasan ang kapahamakan.

319

Timplahin at ihanda ang gamot sa loob ng labindalawang oras. Huwag paaantala nang kahit isang minuto. Kung hindi, ikaw ay madadapa.

320

Umiihip ang hangin mula sa timog-kanluran. Ang araw ay bolang apoy sa kalangitan. Ang lahat ng mga misteryo at lihim ay mabubunyag at mamamatyagan sa pamamagitan ng pagbasa ng mga palad.

321

Kapag tahimik na sa buong kapaligiran ay mas lalong nagliliwanag ang buwan sa kalangitan. Kapag ang buwan ay natatabingan ng mga ulap, ang liwanag ay naninimdim at ang buong kapaligiran ay nagiging makulimlim.

322

Isang taong malapit sa puso mo ang naghihintay sa isang malayong lugar. Pag-isipan mong mabuti ang iyong kalagayan sa katahimikan at kapayapaan ng gabi. Huwag kang kikilos nang walang hustong pagpapasiya.

323

Naglilipana ang mga aso. Nagngangalit. Nag-iilingan. Nagkakawag ng mga buntot. Tangi nilang tungkulin ang magbantay ng bahay.

324

Isang larawan ng pagiging di-magkapantay sa pamamahala ng buhay ang isang babaeng nauuna sa paglakad samantalang ang kaniyang asawa ay bumubuntot-buntot lamang sa kaniyang likuran. Kung ang lalaki ay tunay na tapat sa kaniyang asawa, dapat ay lagi niyang isasaalang-alang at di kaliligtaan ang ginawa nilang sumpaan ng pagmamahalan.

325

Ang malaking daga ay nagtago sa loob ng lungga, at doon ay nakaramdam siya ng kapanatagan. Dapatwat, nang minsang ilantad ng daga ang kaniyang ulo, agad-agad siyang sinagpang ng pusa. Nakamamangha ang liksi ng pusa, at matatalas ang nakaunat niyang mga kuko. Sinabsab ng pusa ang daga.

326

Maraming pagsasalarawan sa mga dilag na singganda ng mga batong-ihada sa panitikan. Marami ring pagsasalarawan sa mga gintong mansyon na iginuhit sa pahina ng mga aklat. Ikaw ay taong palabasa at palaaral, at tunay kang madunong. Ang iyong mga kahilingan ay sadyang matutupad.

Bakit ka pa nababahala at di-mapakali?

327

Tulad ng leopardo na matinik sa pakikibagay, ang tao ay nakaaahon sa katigakan at nakararating sa kapinuhan, kayamanan, tagumpay, at katanyagan. Maaliwalas ang tanawin sa kapaligiran ng bawat pagsasagawa.

328

Kapag naninimdim ang liwanag, tumitingkad ang dilim. Kapag malakas ang agos ng tubig, bantilan ay hindi nakatatawid. Sa anumang gawain, huwag kang magpupumilit. Kung hindi, magkakasunud-sunod ang kapahamakan.

329

Tumila na ang ulan sa umaga, maningning ang sinag ng araw sa ilog, at ang tagisbol ay sumapit na rin sa magagarang tarangkahan. Masdan mo ang taglay mong yaman at ang perang maaari po pang gastusin. Bakit kailangan mo pang mainggit sa mga hari at prinsipe?

330

Sa buhay, di-mabilang ang mga tinik-sa-dibdib na pinaghihinagpisan ng tao. Datapwat, maraming paraan ang mapagpipilian upang mabunot ang mga tinik na yaon, tungo sa pagiging tanyag at mayaman. Ang kulang lamang ay ang taimtim na pagsisikap.

331

Kapag nalampasan na ang bundok, ang landas mo ay nagiging sanga-sanga; kapag malakas ang agos, di ka maihahatid ng bangka; sa anumang inaatupag, huwag kang magpupumilit. Kungdi, magiging sunud-sunod ang mga kasawian.

332

Sa panahon ng kagipitan, alalayan at ingatan ang lahat ng gawain. Tumatapak ka sa malapsang lupa sa ibabaw ng isang ilog. Kapag ang daraanan ay mapanganib, laging maging alisto. Lagi ring magpakabait. Hawak mo ay isang lampara sa gitna ng malakas na hangin.

333

Isang langkay ng mga sariwa at magandang bulaklak ang nagsasabog ng bango. Ang bango ng mga bulaklak ay ikinakalat ng hangin sa buong kapaligiran. Umaabot ang bango sa pinakatagong silid sa loob ng tahanan. Ang lahat ay nalulugod. Kumakanta sila ng mga tula tungkol sa bango ng mga bulaklak, at sila ay nagbibrindis at umiinom ng maraming kopang alak.

334

Matibay ang inyong paninindigan, lalo na sa mga prinsipyong katotohanan. Nahigtan mo ang iba sa pagkamit ng galing. Napasaiyo rin ang kakaibang kakayahan na sumakay sa mga balikat ng dragon at umakyat sa mataas na kalangitan.

335

Bagaman maliit ang iyong bangka, nakatawid ka sa mataas na alon at nakadaong ka sa isang baybayin. Nakamit mo ang pangarap na kaytagal mong inasam-asam. Maibibida mo ngayon ang napakaraming paghihirap na dinaanan mo at dinanas.

336

Napakaraming biyaya at gantimpala ang ipinagkaloob sa iyo. Datapwat, bagaman masagana ang mga ito ay di naman nagsisiapaw. Panatilihin ang gayon pagkat tutungo sa iyong kaunlaran. Huwag maging mapagmataas at huwag maging mapagmalaki upang ipagsanggalang ang mabuting kalusugan at ang dalisay na kapayapaan.

337

Anuman ay maaaring mangyari. Ang anumang mangyari ay maaaring di masupil ninuman. May mga bagay sa buhay ng isang tao na sadyang nakaukit na sa kaniyang kapalaran. Huwag mong iisipin na ang buhay mo ay di nababahaginan ng mga kabutihan. Kaya, ano pa ba ang iyong pinagkakaabalahan? Magtigil ka na ngayundin!

338

Di pa siya sumasang-ayon na ang puso ay dapat nang bumitaw sa kapighatian. Di napananatili ng mga bulaklak ang taglay nilang kagandahan pagbuhos ng ulan ng tagsibol. Umurong, pagkatapos maganap ang tagumpay o pagkabigo. Iyan ang tanging pamamaraan na itinuturo ng sinaunang karunungan.

339

Kung ang isang lalaki ay pinaghahatian ng dalawang asawa, ang dalawang asawang yaon ay magkukumpetensiya para sa kaniyang pag-ibig. Ang dilim ay dadaig sa liwanag. Anumang pagsisikap ng lalaki na bigyan ang dalawang asawa ng magkapatas na kasiyahang-loob ay mauuwi lamang sa ikasasama at ikasisira ng pangangatawan.

340

Dalawang ibong langay-langayan ang nagbalik sa timog. Hanap-hanap nila ang tanyag na mga mag-anak ng mga taong mararangal, pagkat ang maluwalhati nilang bulwagan ay lipos ng katiwasayan ng maagang tagsibol. Doon sila hahapon at mananahan.

341

Ako ay sawimpalad. Ako ay nahaharap sa kapahamakan. Hinang-hina ang katawan akong tumitingala sa langit at nagsusumamo, “Huwag N’yo po akong itatakwil. Mahabag Kayo sa akin.

Ako po ay may maselang karamdaman.”

342

Lumuwas ako upang magtungo sana sa tore ng Paraiso, at upang doon ay mag-ani ng mga krisantemo. Ngunit, naligaw ako. Napadpad ako sa tabing-lawa, at dito, ako ay nalibang ng mga bulaklak ng prutas na sumasagisag ng mahabang buhay. Masarap ang simoy ng hangin doon, at nakaaaliw ang siyapan ng mga ibon. Napaawit ako. Iniawit ko ang kahilingang dala-dala ko sa aking puso: na, ipagpaliban sana ng isang kagalang-galang na alagad ng sining ang kaniyang pagbabalik.

343

Isang napakalaking pagmamalabis sa sarili at isang kalisyaang walang kapatawaran kung ginhawa ay iiwan mo, kung lulusong ka sa ginaw na manipis ang kasuotan at ang dala-dalang kumot, at kung ang tulong na iniaalok ay hindi mo tatanggapin.

344

Nagsisiksikan ang marami sa loob ng maliit na silid. Datapwat bastante siya.

345

Sino ang nagsasabi na ang pook na kinamulatan ay wala nang kainaman? Higit na mainam doon kaysa sa alinmang malayong lugar. Nagbubuntunghininga ka at nanghihinayang. Gayunpaman, ang buwan ay nagtatago sa likod ng mga ulap sa panahon ng taglagas, ang ulan ay pumapatak nang panaka-naka lamang sa panahon ng tagsibol, ang mga bulaklak ay kumukupas, at hindi tiyak ang binabalak na paglusong ng mga mandirigma.

346

Maliwanag ang gabi. Walang kaulap-ulap. Patakbuhin ang mga baka sa patag, kasunod ng mga kabayo; ganyan ang ginawa ng isang bantog na heneral sa paggapi sa mga kalaban at sa pagbawi ng mga lupaing inagaw. Unatin mo ang busog at paliparin mo ang palaso. Isang maluwalhating pagwawagi ang ibabando.

347

Mabagal ang takbo ng kabayo pagkat napipinto na ang ginhawa. Pagkataps lumusog ng buwan sa kanluran, ang araw ay aakyat naman sa silangan. Sumapit na ang mabuting kapalaran. Bakit ka pa nagpapakahirap? Ang iyong kinabukasan ay maliwanag at maalwan, parang halik ng maamong hangin sa pisngi ng kristal na ilog.

348

Ang kabundukan ay tinatabingan ng mga ulap. Ang karagatan ay malawak at walang hangganan. Napakahaba ng iyong paglalakbay. Sabik ka nang umuwi sa iyong pinanggalingan. Datapwat huwag mong pahintulutan ang iyong sarili na magalit ka sa mga bagay na sumasalungat sa iyong kagustuhan. Sandal kang sumundal sa isang tarangkahan. Masdan mo ang kagandahan ng paglubog na araw. Bagaman may mga paghihirap ay panatilihin mo ang pagkalinaw ng isip at pagkahinahon.

349

Ang mga bagyo ay tumila na. Ang mga alon ay pumatag na. Ang bangka ay nakatawid na sa ilog. Mula ngayon, ang aanihin ay kabantugan at kayamanan. Bakit ka pinalulungkot ng buhok mong inuuban?

350

Humantong ka sa isang mabuting kalagayan. Marami pang mabubuting bagay ang mapapasaiyo.

Malakas ang ihip ng hangin. Maliksi ang takbo ng kabayo mong sinasakyan sa damuhan at lilim ng mga punong madahon.

351

Pagsapit ng taglagas, ang agila ay sumisigla. Malalaki at mapapalad ang kaniyang mga pakpak. Lumilipad siya sa palasyo ng buwan, na ang isinasagisag ay rurok ng kaunlaran, kaluwalhatian, kapangyarihan, at kayamanan. Napasaiyo na ang kaluwalhatian subalit nagtatanong ka pa hinggil sa iyong kinabukasan. Ang katugunan: Ang iyong kabantugan ay aabot pa sa mga pinakamataas na lugar.

352

Buong gabi kaming hindi nakatulog dahil sa sigalot na dala-dala ng malaking daga. Ilang gabi kaming nakatulog nang tahimik nang ngumiyaw ang pusa. Di ba’t ang pananaw ng tao sa mga bagay-bagay ay naihahalintulad sa pagtingin ng mga hayop? Ang katugunan ay naaayon sa iyong ninanais. Natatalos mo ang lahat ng katuwiran.

353

Dalawang tao ang nasa isang panig. Iisang araw ang nasa ibabaw ng dalawa. Ang sikat ng araw ay umaabot sa bawat sulok ng kanilang mga puso. Malinaw ba kung paano daratnan ang landas tungo sa langit?

354

Ang mga taong mataas ang uri ay palubog. Ang mga taong mababa ang uri ay paahon. Ang kapangyarihan ng karumal-dumal ay nangingibabaw sa kapangyarihan ng kabutihan. Ano ang gagawin? Ang mga taong karapat-dapat na magpasiya at kumilos ay bumukod muna at magmuni-muni sa kalayuan.

355

Pagsapit mo sa destinasyong lungsod, lumiko ka sa kanto na nasa hilaga-silangan. Doon mo makikita ang tarangkahan ng Paraiso, kung saan ka makapagpapahinga

356

Makapapanhik ka sa tore ng langit kung tiyak ang iyong mga hakbang. Doon ay may magandang balita na naghihintay sa iyo. Ang mga mensahero ng diwata ay may pahintulot na tumuloy sa yungib ng mga kayamanan, kung saan ang mga halaman ng tagsibol ay malago sa mga taniman. Tutulungan ka nilang magtabas ng mga yerba.

357

Huwag kang mababaliw sa kakaisip buong gabi. Gising. Bangon. Puksain ang katiwalian. Kung ipagpapatuloy mo ang maling gawi, ang katiwalian ay kakain sa iyong kalamnan at tatagos sa iyong kaloob-looban.

358

Ingatan ang isip. Makibaka sa gawain. Saka mo lamang magagampanan ang mga tungkulin ng isang heneral. Lagi siyang nakatanaw sa baligtarang katotohanan ng pagwagi at pagkatalo. Ang pangkalahatang kalagayan ay kontrolado niya. Patuloy ang kanyang pagsulong. Sa bandang huli ay mananaig siya. Ang kalaban ay magagapi niya.

359

Ang langit ay may natatanging pagtingin sa mga taong relihiyoso at di nagpapasilaw sa mga bagay na makamundo. Ang mga taong yaon ay magtatamo ng malinaw na pag-unawa sa sinaunang karunungan. Sa kabilang banda, ang mga taong abala sa mga bagay na makamundo ay mauubusan ng lakas at masisiraan ng loob.

360

Huwag kang dumakip ng ibon sa lawa. Huwag kang mamingwit ng isda sa burol. Magdamag mo mang gawin ang mga ito, mula bukang-liwayway hanggang takipsilim, mag-aaksaya ka lamang ng panahon. Baguhin ang iyong mga gawi. Saka ka magtatagumpay.

361

Naglakad sa lansangan ang monghe. Humingi siya ng limos. Hawak niya ay isdang inukit sa kahoy. Di niya nakita sa lansangan ang mayamang ginoo. Ang nakita lamang niya ay isang ibon na papalayong lumipad.

362

Kapag ang tubig at apoy ay nagsanib, magkakaisa rin ang iyong pagiging malikhain at pagtaguyod ng iyong mga espiritung-gabay. Ang tanang nilalang ay mabubuhay at mananagana, at ang lahat ay makikinabang.

363

Sumakay siya sa likod ng kunehong inukit sa batong-ihada, at nagtungo siya sa palasyo ng buwan. Doon siya nakipagkita sa isang diwata. Pagkatapos, umakyat siya sa puno ng mga bulaklak na sumasagisag ng ligaya, at ang busilak niyon ay bumalot sa kaniyang buong katawan.

364

Nasa panig mo ang mga espiritung-gabay. May pahintulot kang pangatawanan ang kapangyarihan ng mga espiritung-gabay, kanino ka man makitungo, at saan ka man maparoon.

365

Oras na matupad ang mabubuting gawain, ang kaldero ay mahuhubog sa apoy at ang ginto ay aahon sa buhangin.

366

Napakahaba ng iyong paglalakbay. Datapwat makatatagpo ka ng isang taong may kinalaman sa sining. Makisama ka sa kaniya, tungo sa pagpapabuti ng iyong mga gawain at hanapbuhay.

367

Ang tagsibol ay ang pinakamainam na panahon para namnamin ang kasukdulan ng ganda ng mga bulaklak. Ang bawat bulaklak ay karapat-dapat na pitasin upang pagandahin ang isang tahanan. Ang bawat sanga ay karapat-dapat na tabasin upang itanim sa isang hardin.

368

Sa isang huni lamang, naipaaalimbukay ng dragon ang mga ulap at nakalilipad siya tungong langit. Mula sa kaitaasan ay namamatyagan ng dragon nang buong giliw ang kaayusan ng pamumuhay na dulot ng matatapat na prinsipe, mga ministro, mga opisyal ng gobyerno, at mga hukbo.

369

Dahil sa katapangan, tigre ay nakalilibot bagaman may sugat ng palaso. Dahil sa pagtanggap sa katotohanan, tao ay nakatatagpo ng ligaya bagaman may pasang paghihirap.

370

Binagtas mo ang makikipot at liku-likong mga landas. Sumapit ka sa isang maunlad na bayan.

Yumaman ka. Nakilala ang iyong ngalan. Datapwat huwag lilimuting lumingon sa pinanggalingan.

371

Ang apoy ay nagagapi at napapatay ng tubig. Ang tubig ay malakas at makapangyarihan. Ang daloy ng tubig ay walang tugot at walang hanggan.

372

Isang piging ang idinadaos sa isang palasyo sa silangan. Ang mga panauhin ay kusang nagsidating. Sabay-sabay silang umaawit at kumakanta nang taos sa puso at buong sigla.

373

Tila mapayapa sa daigdig. Kung ayaw mo pang magretiro sa panunungkulan, pag-ingatan mo ang iyong bawat kilos at galaw. Kung hindi, dadanas ka ng kasawian.

374

Ang karpa ay dapat munang lumikha ng mga alon bago makatalon sa bakuran ng dragon, at bago makatalon nang isang daang libong piye kapag kulog ay dumagundong.

375

Sa isang bundok, may matandang puno ng pino. Tuwid ito at animo’y sumusundot sa langit. Matibay ang kaniyang katawan, mahahaba ang sanga. Mabubuhay siya nang magpakailanman at mananatiling saksi sa kaluwalhatian ng langit at lupa.

376

Huwag pansinin ang mga pandadalahira. Ang mga ito ay mawawala nang parang mga bula. Manindigan. Ang paninindigan ay higit na mahalaga kaysa sa pagtulo ng pawis sa panunungkulan.

377

Ang isang baboy na kinitlan ng buhay bilang alay sa langit at lupa ay dinulutan ng makabuluhang kamatayan.

378

Buong araw kang abala. Magnilay-nilay sa gabi. Nakakamtan ang payapa ng diwa sa gabi, bagaman pagod ang katawan buong araw.

379

Nag-uusbungan ang mga bulaklak sa paglapit ng tagsibol. Magdiwang at magsiinom ng tigatlong kopang alak.

380

Inumin ay tubig. Mga tunay na kasiyahan ang tatamuhin. Ang malinamnam na pagkain at matatamis na alak ay magdudulot lamang ng kabigatan sa puso.

381

Ang matitipunong kalabaw ay masigasig sa pag-aararo at paglilinang sa lupa. Malaki ang ani sa kanluran. Ang mga kamalig ay aapaw.

382

Ang ahas ay nakapagbabagong-anyo pagsulpot ng kaniyang mga sungay. Ang kulog ay biglang dadagundong mula sa kawalan. Ito ang hudyat ng kapangyarihan ng ahas na dragon.

383

Maningning ang paluba sa tuktok ng mataas na bundok. Sumakay ka sa bangka. Magtungo ka sa lungsod nitong bundok. Matatagpuan mo roon ang isang maalwang kinabukasan.

384

Maliban para sa mga makislap ang utak, kanino ba mahirap ang magkamali? Bagaman naisagawa ang isang pagkakamali, oras na ito ay naituwid ay di na ito isang pagkakamali. Ang mahalaga ay di ang pamumulaklak, kundi ang pagbubunga. Bunutin mo ang tinik sa iyong dibdib. Ikaw ay magalak.

Tony Perez in 2012. Photo by Hedwig de Leon

ABOUT THE TRANSLATOR:

TONY PEREZ is a creative writer, playwright, poet, lyricist, painter, portraitist, fiber artist, and psychic journalist and trainer. He is one of the 100 Filipino recipients of the 1898-1998 Centennial Artists Awards of the Cultural Center of the Philippines. His other awards include the 13 Artists of the Philippines, the Gawad Pambansang Alagad ni Balagtas from the Writers Union of the Philippines, four National Book Awards from the Manila Critics Circle, a FAMAS Award for Best Story, five prizes from the Cultural Center of the Philippines Playwriting Contest, the National Fellowship for Drama from the Creative Writing Center of the University of the Philippines, the Irwin Chair in Creative Writing from Ateneo de Manila University, and a prize in photography from the Children’s Museum and Library, Inc. He was a member of the first official Philippine delegation to the Ubud Writers and Readers Festival in Bali, sponsored by the National Commission for Culture and the Arts, in 2010.

Some of Mr. Perez’s works in Filipino have been translated into English, French, and Polish. His artworks have been showcased in 21 individual and group exhibits curated by Marian Pastor Roces, Nonon Padilla, Bobi Villanueva, Judy Sibayan, Lalyn Buncab, Nilo Ilarde, Ernie Patricio and Jun Veloso, Chari Elinzano, Reverend Father Loy Divino (CICM), and Raven Villanueva.

Mr. Perez holds an A.B. in Communication and a Cand. M.A. in Clinical Psychology from Ateneo de Manila University, an M.A. in Religious Studies, magna cum laude, from Maryhill School of Theology in New Manila, and certificates in Publication Design and Production from the Department of Journalism at the University of Wisconsin and Fundamentals of Graphic Design from the University of California at San Francisco. His master’s thesis, titled Pagsubok sa Ilang: Ikaapat na Mukha ni Satanas, was awarded the National Book Award for Theology and Religion by the Manila Critics Circle in 2006.

In 2013, Mr. Perez decided to post his new and old works in cyberspace so that they could be available not only to Filipinos but the entire world. Among his books already in cyberspace are Magic For Squares 1, The Pamela Quests: Pam (Volume 1), The Pamela Quests: Ella (Volume 2), 143 Gayuma, and Cubao Midnight Express: Mga Pusong Nadiskaril Sa Mahabang Riles Ng Pag-ibig.

Mr. Perez has been working as a full-time Cultural Affairs Specialist at the Public Affairs Section of the Embassy of the U.S.A. in Manila since 1979. He conducts workshops titled “Writing from The Heart”, “Writing from The Creative Unconscious”, “Dramatherapy”, “Community Theater”, and art classes nationwide.

Mr. Perez has two sons, Nelson I. Miranda and Chito I. Miranda, and four granddaughters, Angelique Pearl Miranda, Nielsen Tegelan, Aubrey Rose Miranda, and Chevy Keith Miranda. His daughters-in-law are Agnes Tegelan and Ivy Vercasion. They live in Cubao, Quezon City, where Mr. Perez has resided since 1955.

Blog Archive

▼ 2013 (1)
- ▼ June (1)
  - Welcome to my fourth cyberspace book, "Ang Maluwal...

About Me

Tony Perez's Electronic Diary

View my complete profile

Awesome Inc. theme. Powered by Blogger.